ارزیابی ردپای آب و کارایی مصرف آب در محصول برنج در راستای پایداری

اهداف: برنج پس از گندم مهمترین نقش را در تغذیه انسان دارد. علیرغم اهمیت حیاتی کشت آن، مصرف بالای آب و بحران کمبود آب، پایداری کشت این غله را با مشکلات زیادی روبه رو کرده است. از این رو، هدف از انجام این مطالعه بررسی ردپای آب برنج و کارایی مصرف آب در بین استان های کشور به منظور حرکت به سمت پایداری کشت می-باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، به منظور محاسبه کارایی مصرف آب در تولید برنج از شاخص ردپای آب استفاده شد. برای این منظور ابتدا اجزای ردپای آب برای استان های کشور محاسبه و سپس کارایی مصرف آب محاسبه شد. یافته ها: نتایج محاسبه ردپای آب نشان داد که کمترین ردپای آب آبی مربوط به استان های مازندران و گیلان و بیشترین ردپای آب آبی مربوط به استان های خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان می باشد. همچنین بیشترین و کمترین مقدار ردپای آب سبز به ترتیب مربوط به استان گیلان و خراسان جنوبی می باشد. نتایج محاسبه کارایی مصرف آب نشان داد که استان های مازندران (۵۱۱/۰) و گیلان (۴۲۲/۰) بالاترین کارایی و استان های خراسان جنوبی (۱۳۵/۰) و سیستان بلوچستان (۱۷۱/۰) کمترین کارایی را در مصرف آب دارند. نتیجه گیری: با مقایسه اجزای سازنده ردپای آب در بین استان های کشور مشاهده می شود که سهم ردپای آب آبی، خاکستری و سبز از کل ردپای آب به ترتیب بین ۵۳-۴۵ درصد، ۲۵-۶ درصد و ۱۵-۰ درصد است. همچنین کل ردپای آب کشور در دامنه ۱۹۵۸ و ۲۷۵۸ مترمکعب بر تن بدست آمد. بنابراین ضروری است کشت برنج در استان های با نیاز آبی بالا متوقف شود.

Keywords:

برنج , ردپای آب آبی , ردپای آب سبز , ردپای آب خاکستری , کارایی مصرف آب