بررسی اثر نسبت ریزدانه به درشت دانه بر مقاومت چسبندگی فصل مشترک الیاف فولادی در بتن محفظه محصورسازی نیروگاه هسته ای(مروری)

مقاومت چسبندگی میان وجهی (فصل مشترک) سه نوع الیاف فولادی پرمقاومت (الیاف مستقیم، الیاف قلابدار و الیاف دارای پیچش در مقطع) در بتن محفظه محصورسازی نیروگاه هسته ای مورد بررسی قرار گرفته است تا نقش تعیین کننده بتن مسلح به الیاف فولادی مشخص می گردد. در نظرگرفتن اثر نسبت ریزدانه به کل سنگدانه ها به منظور جبران کاهش کارایی بتن ناشی از افزودن الیاف فولادی می باشد. ضمنا تاثیر این نسبت بر مقاومت چسبندگی فصل مشترک مورد بررسی قرار گرفته است. با افزایش نسبت فوق از ۰.۴۴۴ به ۰.۶۱۵ ، مقاومت چسبندگی الیاف فولادی دارای پیچش در مقطع به طرز قابل توجهی زیاد شده، درحالیکه برای الیاف های فولادی مستقیم و قلابدار تغییرات روشنی مشاهده نمی گردد. حساسیت متفاوت به نسبت ریزدانه به کل سنگدانه ها ناشی از مکانیزم های متفاوت خروج الیاف می باشد. الیاف دارای پیچش در مقطع، در هنگام خروج از ماتریس (ماتریس به خمیر سیمان که بین دانه ها قرار دارد گفته می شود) عملکرد بهتری نسبت به سایر الیاف دارد. مشاهدات میکروسکوپی نشانگر کاهش تخلخل در ناحیه انتقالی الیاف و بتن در نسبت های بالاتر ریزدانه به کل سنگدانه ها می باشد.

Keywords:

الیاف فولادی , مقاومت چسبندگی , نیروگاه هسته ای , سنگدانه ها