کاربرد شبکه های هوشمند ریلی در کنترل هماهنگ قطارها به منظور کاهش انرژی مصرفی در حمل و نقل ریلی شهری (مترو)

هدف مقاله حاضر بررسی کاربرد شبکه های هوشمند ریلی در کنترل هماهنگ قطارها به منظور کاهش انرژی مصرفی در حمل و نقل ریلی شهری(مترو) می باشد. در این پژوهش با بکار بردن نظریه کنترل هماهنگ قطارها در یک سیستم کاملا هوشمند به وسیله تطبیق زمان حرکت قطارها در دو ایستگاه مجاور به بهینه سازی مصرف انرژی و نیز احیای انرژی مصرف شده در حین حرکت قطار پرداخته ایم. در طول دهه های اخیر با گسترش زیرساخت های ریلی، حداکثر بهره برداری ممکن با استفاده از روش های سنتی انجام شده است. به همین دلیل به منظور دست یابی به حمل و نقل بهتر و روان تر، احتیاج به نوین کردن سیستم های حمل و نقل ریلی و هوشمند سازی آنان می باشد. متروها یکی از تاسیساتی هستند که اصول عملکرد آن ها بر اساس برق استوار می باشد. مترو توسط انرژی الکتریکی تغذیه می شود و نیازمند هر دو نوع برق یعنی جریان مستقیم و جریان متناوب می باشد. نتایج نشان داد که استفاده کارآمد از انرژی در قطارها شامل چهار عامل صرفه جویی انرژی می باشد:۱) صرفه جویی در حین حرکت قطار۲) صرفه جویی با هماهنگ سازی حرکت قطارها۳) صرفه جویی با استفاده از برنامه زمانی کوتاه مدت۴) صرفه جویی با استفاده از برنامه زمانی بلند مدت. برای یک سیستم عملیاتی کاملا خودکار و هوشمند، این عوامل، سبب ارائه روش های منعطف تری جهت هماهنگی قطارها می گردد. هماهنگی قطارها، سبب بهبود برخی از عملکردهای سیستم همچون: استفاده ی کارا از انرژی احیا شده قطارها می شود. بصورت اصولی، نظریه کنترل هماهنگ قطارها می تواند به دو بخش کلی تقسیم شود: الف) کنترل زمان توقف قطارها ب) کنترل زمان حرکت قطارها... نتایج نشان داد که بهبود در میزان مصرفی و انرژی احیا شده همچنین کاهش زمان انتظار مسافران حاضر در ایستگاه ها، با استفاده از روش پیشنهادی می تواند حاصل شود.

Keywords:

مصرف انرژی , هوشمندسازی , سیستم های هوشمند , شبکه های هوشمند ریلی , کنترل هماهنگ قطار , زمان انتظار , زمان توقف , زمان حرکت.