رابطه سبک های رهبری مربیان کشتی با انگیزش موفقیت کشتی گیران رده های سنی مختلف

هدف پژوهش، تعیین میزان رابطه سبک های رهبری مربیان با انگیزش موفقیت کشتی گیران رده های سنی مختلف بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی، از لحاظ استراتژی توصیفی و از نوع همبستگی بود و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کشتی گیران برتر آزادکار رده های سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان استان همدان در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۱۲۰ نفر بودند و با توجه به برابر بودن نمونه آماری با جامعه آماری، نمونه آماری به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش چلادورای (LSS) و پرسشنامه موفقیت ورزشی (SSS) بود. پایایی با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۷۵ و ۰.۸۹ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (جدول توزیع فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری p≤۰.۰۵، آزمون F و آزمون Z فیشر) استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک های رهبری مربیان بر انگیزش موفقیت کشتی گیران تاثیر مثبت معنی دار دارد. رفتار حمایت اجتماعی بیشترین و رفتار آمرانه کمترین رفتار استفاده شده توسط مربیان بود. بین رفتارهای آموزش و تمرین، بازخورد مثبت و دموکراتیک با انگیزش موفقیت ارتباط مثبت معنی دار؛ و بین رفتار آمرانه با انگیزش موفقیت رابطه منفی معنی داری وجود داشت. بنابراین به مربیان پیشنهاد می شود بیشتر از سبک حمایت اجتماعی و کمتر از سبک آمرانه استفاده کنند.

Keywords:

رابطه , سبک رهبری , کشتی , انگیزش و موفقیت.