ارزیابی کشت مخلوط آفتابگردان و لوبیا چیتی به روش افزایشی

در راستای تحقق کشاورزی پایدار آزمای ی به صورت کشت مخلوط آفتابگردان و لوبیا چیتی به روش افزایشی در سال زراعی ۱۳۸۷ در منطقه چاوشقلی واقع در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهرستان خوی اجرا گردید. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۰ تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل ۸ تیمار کشت مخلوط افزایشی (آفتابگردان با تراکم ۴ بوته در متر مربع + لوبیا چیتی به ترتیب با تراکم­های چهار، هشت، ۱۲، ۱۶، ۲۰، ۲۴، ۲۸ و ۳۲ بوته در متر مربع)، همراه با یک تیمار کشت خالص آفتابگردان با تراکم چهار بوته در متر مربع و یک تیمار کشت خالص لوبیا چیتی با تراکم ۴۰ بوته در متر مربع بودند. نتایج نشان دادند که در آفتابگردان اثر کشت مخلوط روی ارتفاع بوته، قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در واحد سطح کشت معنی دار بود. بیشترین قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در واحد سطح کشت در تیمار کشت خالص آفتابگردان مشاهده شد. در لوبیا چیتی نیز بیشترین ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعاب در بوته، تعداد نیام در بوته، عملکرد دانه در بوته در حالت کشت مخلوط و در تیمار ۳S = کشت مخلوط ۱۰۰ درصد آفتابگردان (چهار بوته در متر مربع) + ۱۰ درصد لوبیا چیتی (چهار بوته در متر مربع) و بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح کشت نیز در تیمار کشت خالص لوبیا چیتی مشاهده شد. بالاترین LER  به مقدار ۳۵۳/۱ به تیمار۷S، کشت مخلوط ۱۰۰ درصد آفتابگردان (چهار بوته در متر مربع) + ۵۰ درصد لوبیا چیتی (۲۰ بوته در متر مربع) تعلق داشت در نتیجه این ترکیب مخلوط با کارایی بیشتری از منابع محیطی استفاده کرده و جهت کشت قابل توصیه است.

Keywords:

آفتابگردان , کشت مخلوط , لوبیا چیتی , عملکرد و نسبت برابری زمین