مقایسه رابطه تاب آوری با سوگیری تفسیر ی مثبت تحت شرایط استرس القایی و شرایط عادی

مقدمه : در اغلب اختلالات خلقی ، رویداد آسیب زا به تنهایی علت اصلی اختلال نیست بلکه نحوه پردازش این رویداد در سیستم شناختی انسان هم نقش مهمی راایفا می کند. طبق مدل های جدید شناختی ، تاب آوری یک نوع واکنش به تهدیدکننده های محیطی تلقی میشود. هدف این تحقیق مقایسه رابطه تاب آوری با سوگیری تفسیری مثبت تحت دو شرایط استرس القایی و شرایط عادی می باشد.روش کار: جامعه آماری این تحقیق ۷۰ آزمودنی مذکر بود(دامنه سنی ۱۹-۴۹) که براساس نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون((CD-RISC، آزمون کامپیوتری سوگیری تفسیر- تاب آوری برای سنجش استفاده شدند و تکلیف جایگذاری جمع های متوالی شنیداری به عنوان تکنیک ایجاداسترس القایی ((PASAT مورد استفاده قرارگرفت . داده ها با ۲۴SPSSتجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و سوگیری تفسیری مثبت تحت شرایط عادی و استرس زا رابطه ای ندارد اما آزمودنی ها تحت شرایط استرس القایی تاب آوری کمتری رانسبت به شرایط عادی نشان دادند. و عملکرد آنها در آزمون سوگیری تفسیری مثبت درشرایط استرس زا .نتیجه گیری : تاب آوری به عنوان یک صفت شخیصی تلقی شده که منجربه مقابله خوب یابد نسبت به شرایط استرس زا می شود. سوگیری تفسیر مثبت با تاب آوری رابطه مستقیم نداشته و با کاهش سوگیری تفسیری مثبت تحت شرایط استرس عملکرد تاب آوری شخص نسبت به شرایط عادی کاهش می یابد.

Keywords:

تاب آوری , سوگیری تفسیری مثبت , استرس القایی