خودکارامدی، رهیافت کاهش تنیدگی ناروانی گفتار

لکنت صرفا یک اختلال ارتباطی نیست .پیامد های اختلال در گفتار و زبان در حدی است که عملکرد شغلی ،تحصیلی و ارتباطی فرد را مختل نماید.شاید تنها چیزی که دیگران از حالات فرد دارای لکنت در می یابند، علائم گفتاری مانند کشش ،مکث و تکرار باشد . در واقع ، برداشت اغلب افراد از لکنت تنها همان وجه آشکار آن است . اما در کودکان و نوجوانان، بخش پنهان لکنت در شکل گیری شخصیت بزرگسالی آن ها موثر خواهد بود.ترس و اضطراب اجتماعی ،اجتناب از حضور و صحبت کردن در جمع ، احساس طرد شدگی یموردا ترحم واقع شدن، ترس ازتمسخرو توسل به راهکار های اجتنابی ، تنها چند مورد از فشار هایی است که افراد دارای لکنت متحمل می شوند.در این مقاله اسنادی -کتابخانه ای ، سعی شده لکنت از دید آموزگار ابتدایی بررسی شود، ویژگی های افراد دارای دارای لکنت ، شیوه تعامل موثر با آنان و راهکارهای افزایش خودکارآمدی در این افراد مطالعه شود.نتایج پژوهش حاضر نشان داد لکنت می تواند تاثیر بسزایی در میزان و کیفیت تعاملات اجتماعی فرد،خودپنداره وی ، میزان اعتماد به نفس و خودکارآمدی او داشته باشد. هم چنین معلمان دارای دانش آموزان مبتلا به لکنت اغلب در کلاس خود با موقعیت های خاصی اعم از اجتناب دانش آموز دارای لکنت از صحبت کردن یا روخوانی در کلاس درس، ترس و اضطراب وی به هنگام صحبت کردن، مورد اذیت و آزار واقع شدن او توسط سایر دانش آموزان و... رو به رو می شوند.خودکارآمدی ، با ایجاد کفایت و اعتماد به نفس ، موجب کاهش تنیدگی ها و اضطراب در این افراد می شود و سطح تعاملات اجتماعی آنان را بهبود می بخشد

Keywords:

اختلالات ارتباطی , خودکارآمدی , دانش آموز مقطع ابتدایی , لکنت .