نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه در رابطه بین راهبردهای یادگیری خود تنظیم و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه در رابطه بین راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دختر انجام گرفت . این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بافق به تعداد ۷۸۱ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند. که از بین آن ها تعداد ۲۶۰ نفر به صورت در دسترس و اینترنتی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (۱۳۹۱)، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خود تنظیمی پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۰) و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شد. تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر در نرم افزار SPSS-۲۶ و ایموس ۲۴ انجام شد. نتایج نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین احساس تعلق به مدرسه و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان وجود داشت (۰۱/ ۰.(p< همچنین نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که مدل با تصحیحاتی برازش مناسبی پیدا کرد و احساس تعلق به مدرسه نقش میانجی در رابطه بین راهبردهای فراشناختی و مدریریت منابع با سرزندگی تحصیلی آزمودنی ها داشت . طبق یافته های به دست آمده می توان گفت که راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و احساس تعلق به مدرسه نقش مهمی در سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارند؛ بنابراین باید با آموزشهای مناسب ، راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و احساس تعلق به مدرسه را در دانش آموزان بهبود داد تا پیامدهای مثبتی در سرزندگی تحصیلی آنها داشته باشد.

Keywords:

سرزندگی تحصیلی , راهبردهای یادگیری خود تنظیمی , احساس تعلق به مدرسه