سنجش انسجام درونی ارکان رژیم سیاسی در همپرسه قوانین افلاطون

این مقاله با بهره گیری از نظریه «اسیریگنز» و با ملاحظه بحران های موجود در جامعه، منطق درونی و ارتباط ارکان رژیم موجود در همپرسه قوانین را بر اساس وظایف و اختیارات آنها بررسی می کند. حاصل کار، ترسیم الگویی از رژیم سیاسی است که براساس ترکیبی از عناصر اصلی دو رژیم پادشاهی و دموکراسی تکوین یافته و مهم ترین اهداف آن, تامین سعادت و امنیت اعضای جامعه است. در این رژیم، نهاد پادشاهی در راس است، ولی نهادهای شورایی قدرتمندی همچون شورای شبانه، پاسداران قانون و انجمن شهر متشکل از نخبگان با تجربه پیش بینی شده است که هرچند نقش پادشاه را در اداره آمور تعدیل می کنند، در موارد متعددی دچار تداخل وظایف هستند. در مجموع چینش نهادهای این رژیم به گونه ای است که به دلیل عدم انسجام درونی، امکان پوبایی و نواوری اساسی و یا شکوفایی شهروندان را سلب نموده و حالتی ایستا و متصلب را در ابعاد گوناگون زندگی استمرار می بخشد. همچنین این رژیم را می توان الگویی حد فاصل میان دو جامعه آرمانی و واقعی دانست که هرچند از الگوی همپرسه جمهور فاصله زیادی دارد. بالفعل شدن آن در واقعیت نیز بسیار بعید می نماید.

Keywords:

رژیم سیاسی , قوانین , انجمن شهر , شورای شبانه و یاسداران قانون