اثربخشی درمان شفقت ورزی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ناامیدی و نشخوار فکری در سالمندان

این پژوهش با هدف بررسی درمان شفقت ورزی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ناامیدی و نشخوار فکری در سالمندان زن انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری سالمندان زن ۶۰سال به بالا در مرکز سالمندان شهرستان بجنورد درسال ۱۳۹۹ بودند که تعداد آنها ۷۰نفر گزارش شد. تعداد ۳۰نفر از سالمندانی تمایل به شرکت در پژوهش را داشتند توسط روانشناس مرکز برای ورود به پژوهش مناسب تشخیص داده شدند. که این ۳۰نفر به طور تصادفی در گروه های آزمایش (۱۵) نفر و گروه کنترل (۱۵) نفر قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های ناامیدی بک - (۱۹۷۹) BHS و نشخوار فکری هوکسما(۱۹۹۱) بود. داده های حاصل از این پرسشنامه ها از طریق آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بود که درمان شفقت ورزی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ناامیدی و نشخوار فکری سبب کاهش معنادار میانگین نمرات ناامیدی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است(P<۰/۰۱) ولی بر نشخوار فکری تاثیر معناداری نداشته است(p>۰/۰۱). به طور کلی بر اساس این یافته ها می توان گفت درمان شفقت ورزی مبتنی بر ناامیدی موثر است ولی بر نشخوار فکری در سالمندان اثربخش نمی باشد.

Keywords:

درمان شفقت ورزی مبتنی بر ذهن آگاهی , ناامیدی , نشخوار فکری , سالمندان زن