نقش طراحی در باورپذیری متاورس به عنوان فضای حقیقی

امروزه با گسترش نقش فضای سایبری، شاهد تنیدگی روزافزون آن با فضای حقیقی و حیات روزمره هستیم؛ به طوری که در بسیاری از امور ، بشر محتاج آنها است. واقعیت مجازی انقلابی شگرف در صنعت فضای سایبریست که به طور روزافزونی در حال همه گیری و پیشرفت است. یکی از مهم ترین زیرشاخه های واقعیت مجازی فضای متاورس است که زیرمجموعه ای پیشرفته تر از واقعیت مجازیست که در پزشکی ، صنعت ، آموزش ، تفریح و... نقش های مهمی را ایفا میکند. متاورس به مثابهی پلی میان دو فضای حقیقی و مجازیست که انسان را به تجربه زیستن در فضای مجازی دعوت می کند . ا ما این نفوذ و سیطره، چالش های جدیدی را پیش روی انسانها قرار داده است. یکی از این چالش ها باورپذیر بودن فضای واقعیت مجازیست. باورپذیری ارزیابی ایست از سوی کاربر و به تنهایی از سوی سازنده قابل تشخیص نیست و شامل فاکتورهای گوناگونیست که در این گفتار به طور خاص به ادراک بصری پرداخته می شود. ادراک بصری بیشترین درگیری را با فضای پیرامون دارد و عنصر اصلی ارتباط انسان با محیط است که در بخش واقعیت مجازی به ویژه متاورس در گرو طراحی و تصویرسازی اصولی سازندگان و درک صحیح آنها از نحوهی نگرش انسان به واقعیت مجازیست؛ لذا یکی از گام های اساسی جهت باورپذیری بیشتر ، طراحی مانوس فضای واقعیت مجازیست که توامان با ظرافت و دقت طراح و سازنده، به ریزبینی و سطح درک مخاطب نیز وابسته است. تلاش نگارندگان پژوهش پیشرو با استفاده از تحقیقات تئوریک بر آن بوده که با استفاده از پژوهش های گذشته و دانش خود در پی راهی جهت افزایش باورپذیری متاورس در بین مخاطبان و بهبود طراحی این فضا باشند. مطابق نتایج مقاله باورپذیری بیشتر متاورس تاثیری شگرف بر جهان و رسانه ها می گذارد و از اینرو محل مباحثه و تلاش های بسیار است که با همکاری رشته های مختلف این هدف قابل دستیابی است.

Keywords:

واقعیت مجازی , متاورس , طراحی , ادراک بصری , باورپذیری