‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ تاثیر روش آموزش غیرخطی بر انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی دانش آموزان ورزشکار پرتاب دیسک

هدف از پژوهش حاضر تاثیر روش آموزش غیرخطی بر انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی دانش آموزان ورزشکار پرتاب دیسک بود. پژوهش حاضر از نظر هدف جزء پژوهش های کاربردی و براساس شیوه ی گردآوری اطلاعات، نیمه تجربی بود. طرح پژوهش درون گروهی به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل ورزشکاران رشته دوومیدانی با دامنه سنی ۱۶-۱۳ سال و ماهر در ماده پرتاب دیسک بود که یک سال تجربه شرکت در مسابقات را داشتند. نمونه آماری این مطالعه را ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه تجربی) از ورزشکاران دوومیدانی شهرکرد تشکیل داد که به روش نمونه گیری به صورت تصادفی انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات آزمودنی ها، از پرسشنامه های پرسشنامه خودکارآمدی ورزشی کرل و همکاران (۲۰۰۷) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت ورزشی گیل (۱۹۸۸) استفاده شد. تمامی محاسبات در نرم افزار SPSS۲۶ انجام شد.یافته ها نشان داد با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات گروه آزمایش در مرحله پس آزمون در مقایسه با افراد گروه کنترل، روش آموزش غیرخطی موثر بوده و موجب افزایش انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی ورزشکاران پرتاب دیسک شد. نتیجه گیری می شود رویکرد آموزش غیرخطی این توانایی را دارد که بتواند انواع مختلفی از راه حل های حرکتی را نسبت به رویکرد آموزش خطی جهت اکتساب مهارت های ورزشی به وجود آورد. بنابراین می توان انتظار داشت که مربیان و معلمان با استفاده از رویکرد آموزش غیرخطی موجب تنوع بیشتر الگوهای حرکتی شوند که برای فراگیر مناسب تر است و در نهایت به خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت در ورزشکاران دو و میدانی خواهد شد.

Keywords:

آموزش غیرخطی , خودکارآمدی , انگیزش پیشرفت , ورزشکاران , پرتاب دیسک.