Preparation of Hydrocortisone Conjugated Polyethylenimine Nanocarriers and its Characterizations for Potential Application in Targeted Gene Delivery

زمینه و هدف: امروزه ژن درمانی به عنوان یکی از روش های نوین درمان در نظر گرفته شده است. بخصوص بعد از معرفی ایمونوتراپی و روش های ویرایش ژن از قبیل CRISPR/Cas۹، توجه زیادی به ژن درمانی معطوف شده است. بااین وجود، یافتن یک حامل موثر با سمیت کم همچنان به عنوان یکی از چالش های عمده در برابر محققان، باقی مانده است. از میان حامل های غیر ویروسی به کاررفته، پلیمر پلی اتیلن ایمین بیش از سایر ترکیبات پلی کاتیونیک موردمطالعه قرار گرفته است؛ اما باوجود محاسن قابل توجه، سمیت، غیراختصاصی بودن و مداخلات غیرضروری با اجزای سرم، کاربرد وسیع آن را محدود می کند. لذا ساختمان آن می بایست از طریق کانژوگاسیون های شیمیایی اصلاح شود. در این طرح، اتصال مولکول هیدروکورتیزون بر روی این پلیمر به منظور هدفمندسازی آن به درون هسته سلول و تعدیل بار مثبت روی آن انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه، یک مولکول پلی اتیلن ایمین با هیدروکورتیزون کانژوگه شد و سپس از طریق یک لینکر سوکسینیک اسید به مولکول پلی اتیلن ایمین فاقد لیگاند متصل گردید. کانژوگه های حاصل ازنظر ظرفیت بافری، پتانسیل زتا، سایز ذرهای، توانایی حفاظت از DNA در برابر آنزیم و نیز توانایی متراکم کردن DNA موردبررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که این کانژوگه ها توانستند DNA پلاسیمدی را به صورت موفقیت آمیزی متراکم کرده و نانوذراتی در ابعاد ۳۰۰ نانومتر ایجاد نمایند. در ضمن، ظرفیت بافری این کانژوگه ها از پلیمر اولیه تغییرنیافته بیشتر بود و توانایی بسیار بالایی در محافظت از پلاسمید در برابر آنزیم های نوکلئاز از خود نشان دادند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، طراحی و ساخت مشتقات PEI با دو دومین مجزا جهت هدفمندسازی و برهمکنش با پلاسمید می تواند به عنوان یک راهبرد موثر جهت ایجاد سیستم های نانوی انتقال ژن در نظر گرفته شود.

Keywords:

polyethylenimine , hydrocortisone , targeted gene delivery , polymeric nanoparticle , پلی اتیلن ایمین , هیدروکورتیزون , ژن درمانی هدفمند , نانوذره پلیمریپ