اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مکان کنترل سلامت و پیروی از درمان در مردان و زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه امروزه پژوهش­ها نشان دهنده وجود مساله مکان کنترل سلامت و پیروی از درمان مبتلایان به دیابت نوع۲ دارد. هدف پژوهش حاضر اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مکان کنترل سلامت و پیروی از درمان در افراد مبتلا به دیابت نوع۲بود. روش کار این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. از جامعه آماری افراد دارای تشخیص اختلال دیابت نوع IIمراجعه کننده به درمانگاه امام حسین شهرستان ساری، طی یک فراخوان عمومی (درمانگاه امام حسین واقع در ساری)، افرادی که شرایط شرکت در پژوهش را داشتند فراخوانده شد؛ افراد مایل به شرکت در پژوهش، به صورت در دسترس انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و کنترل جایگزین شدند. معادل ۱۵ نفر در هر گروه برآورد شد. ابزار پژوهش شامل مقیاس چند وجهی کانون کنترل سلامت والستون و همکاران (۱۹۷۸) و مقیاس پیروی کلی (GAS) مدانلو و همکاران (۱۳۹۲) بودند. داده­های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نتایج تحلیل داده ها نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بر بهبود کنترل درونی و بیرونی و پیروی از درمان موثر است (۰۱/۰>P). نتیجه گیری جهت بهبود سلامت روانی و جسمانی در بیماران مبتلا به دیابت پیشنهاد می­شود از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده شود.

Keywords:

مکان کنترل سلامت , پیروی از درمان , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) , دیابت نوع۲