Relationship between Marital Satisfaction and Ideal Fertility of Suburban Women of Bandar Abbas City

زمینه و هدف: باروری در کشور به زیر سطح جایگزینی رسیده است که این مهم موجب توجه سیاست گذاران به آن شده است. باروری ایده­آل می تواند پیش بینی کننده باروری واقعی باشد. تحقق باروری ایده آل می تواند سطح فعلی باروری کلی را افزایش دهد. رضایت زناشویی از تعیین کننده های مهم باروری به­شمار می­آید. مطالعه حاضر به­دنبال بررسی اثر رضایت زناشویی بر باروری ایده­آل بود. روش: مطالعه حاضر، کمی و با روش پیمایش انجام شد. برای این منظور تعداد ۳۷۹ نفر از زنان متاهل ۱۵ تا ۴۹ ساله ساکن محله­های حاشیه شهر بندرعباس پیمایش شدند. نمونه­گیری با روش خوشه­ای چندمرحله­ای انجام شد. برای گردآوری داده­ها از ابزار پرسشنامه بهره برده شد. یافته ها: رضایت زناشویی زنان و باروری ایده­آل همبستگی مثبت و معنی­داری داشتند. افزایش مدت ازدواج با افزایش باروری ایده­آل همبسته بود. تفاوت میانگین باروری ایده­آل برحسب سطح تحصیلات زنان معنی­دار بود. میانگین تعداد ایده­آل فرزندان زنان اهل سنت بیشتر از زنان اهل تشیع و زنان متعلق به قومیت­های فارس، لر، ترک و عرب کمتر از زنان سایر قومیت­ها بود. نتایج رگرسیون چندمتغیری نشان داد که افزایش رضایت زناشویی زنان به افزایش باروری ایده­آل می­انجامد. نتیجه گیری: برنامه­ریزی در جهت افزایش رضایت زناشویی زوجین می­تواند به تحقق باروری ایده­آل کمک کند. تحقق باروری ایده­آل می­تواند به معنای افزایش سطح فعلی باروری کلی در کشور باشد. از این­رو در سیاست­های جدید جمعیتی، در کنار سیاست­های تشویقی برای افزایش باروری، باید به خانواده، روابط زوجین و رضایت زناشویی نیز توجه جدی کرد.

Keywords:

Birth Rate , Fertility , Marriage , Spouses , Suburban Population , ازدواج , باروری , جمعیت حومه شهر , نرخ تولد , همسران