Investigating the Correlation Between Specific Narratives of Life and Emotional Intelligence with Psychological Well-Being, Career Adaptability and Generativity of Iranian Adults

زمینه و هدف: خود رستگاری نوعی از روایات زندگی است که در آن صحنه های بد با نتایج خوب و یا هیجانات مثبت بازیابی می شوند. هوش هیجانی مجموعه ای از توانایی ها، قابلیت ها و مهارت هایی است که فرد برای سازگاری موثر با محیط و به دست آوردن موفقیت در زندگی کسب می کند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین خود رستگاری و هوش هیجانی با متغیرهای بهزیستی روان شناختی، انطباق پذیری شغلی و مولد بودن و نقش خود رستگاری و هوش هیجانی در پیش بینی متغیر های مذکور است. روش: در این مطالعه توصیفی، ۵۷ بزرگسال ایرانی در دامنه سنی ۲۲-۶۵ سال به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از آنها خواسته شد پرسشنامه داستان زندگی، آزمون مولد بودن لویالا، مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه انطباق پذیری شغلی و پرسشنامه هوش هیجانی را تکمیل کنند. پاسخ های افراد به سوالات پرسشنامه ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: خود رستگاری و هوش هیجانی با انطباق پذیری شغلی، بهزیستی روان شناختی و مولد بودن رابطه مثبت معنادار دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام بیانگر این بود که خرسندی (از زیر مولفه­های هوش هیجانی) و خود رستگاری پیش بینی کننده انطباق پذیری شغلی و بهزیستی روان شناختی هستند و مولد بودن تنها توسط خود رستگاری پیش بینی می شود. نتیجه گیری: رابطه بین خود رستگاری و هوش هیجانی با هرکدام از ویژگی های روان شناختی بیان شده، مثبت و معنادار است. خود رستگاری و خرسندی به طور معناداری می تواند بهزیستی روان شناختی و انطباق­پذیری شغلی را پیش بینی کند و پیش بینی کننده مولد بودن، تنها خود رستگاری است.

Keywords:

Emotional Intelligence , Job Satisfaction , Mental Health , Self Efficacy , رضایت شغلی , سلامت روان , کارآمدی , هوش هیجانی