Roadmap for Achieving Supremacy in Medical Sciences Universities

زمینه و هدف: هدف این مقاله تبیین مسیر حرکت به سمت مرجعیت علمی در دانشگاه های علوم پزشکی کشور است تا با گسترش این مسیر در همه مراکز آموزش عالی کشور، مسیر رسیدن به مرجعیت علمی کشور هموار شود. روش: ابتدا به تعیین مزیت های رقابتی بومی و شناسایی نقاط قوت دانشگاه های علوم پزشکی پرداخته شد. برای اندازه گیری و کمی سازی از سه روش، تعیین شاخص براساس تعداد ارجاعات (Total citation) ده پژوهشگر اول دانشگاه در هر رشته و نسبت این فرد به ده نفر اول کشور، تحلیل سایول، ارزیابی و ارزشیابی داخلی دانشگاه های علوم پزشکی کشور استفاده شد. یافته ها: داده های جمع آوری شده طی سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ ما را به حوزه های بالقوه تمایز رهنمون کرد. جایابی راهبردی، با تاکید بر تقسیم کار ملی و ماموریت های ویژه صورت پذیرفت؛ به اصطلاح تمایز هم نوا (Articulated differentiation) را مد نظر داشتیم. تمامی مزیت های رقابتی براساس ویژگی هایی همچون زیرساخت ها، سرمایه و منابع، دسترسی ها، حسن شهرت، کارکنان، فرایندها، و کارکردهای مختلف دانشگاه ها در چهار سطح مزیت رقابتی داخلی، ضعیف، قوی و انحصاری طبقه بندی و شیوه حرکت بین مبدا و مقصد حرکت نیز با تدوین راهبردها انجام شد. نتیجه گیری: در تدوین برنامه استراتژیک نیل به مرجعیت علمی، سه اقدام ترسیم خط زمانی (Strategic timeline)، تدوین نقشه  راه (Strategic roadmap) و تدوین برنامه راهبردی تمایز یافته (Strategic plan) صورت پذیرفت. مرجعیت علمی غایتی متعالی برای دانشگاه ها محسوب می شود؛ اما دانشگاه ها باید به ایجاد ارزش افزوده اقتصادی دانش بنیان (Knowledge-based economic value addition)، توسعه میان رشته ای، پاسخگویی اجتماعی و نهادینه سازی سطوح مختلف قطب های علمی در دانشگاه ها نیز توجه کنند. در این مسیر شناسایی و پرورش استعدادهای درخشان و استفاده کامل از ظرفیت های علمی آنان حائز اهمیت است.

Keywords:

Medical Education , Strategic Planning , Supremacy , آموزش پزشکی , برنامه ریزی راهبردی , مرجعیت علمی