نقش میانجی گری تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان
Publish place: Cultural - Educational Women and Family، Vol: 8، Issue: 26
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 83
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CWFS-8-26_003
تاریخ نمایه سازی: 2 مرداد 1402
Abstract:
پژوهش حاضر، نقش میانجیگری تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان را مورد بررسی قرار می دهد. شرکتکنندگان در پژوهش شامل ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از فرم کوتاه پرسشنامه تمایزیافتگی خود (دریک، ۲۰۱۱)، پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۷) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، ۱۹۷۹) استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر مبتنی بر روش بارون و کنی (۱۹۸۶)، نشان داد: گفتوشنود به واسطه جایگاه من (۰۰۱/۰P< ، ۲۵/۰=β)، میتواند سلامت روان را پیشبینی نماید و همنوایی به واسطه همآمیختگی با دیگران (۰۰۱/۰P< ، ۱۵/۰=β)، برش هیجانی (۰۰۱/۰P< ، ۱۹/۰=β) و واکنشپذیری هیجانی (۰۵/۰P< ، ۱۰/۰=β) قادر به پیشبینی سلامت روان است. درمجموع یافتهها بیانگر آن بود که تمایزیافتگی خود، در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان، نقش واسطهای کامل را ایفا می کند. پس از بحث در مورد یافتهها، محدودیت پژوهش و پیشنهاد جهت هدایت پژوهشهای آتی، ارائه شده است.
Keywords:
Authors
مرتضی لطیفیان
دانشگاه شیراز
نرگس فخاری
دانشگاه شیراز