سنجش حساسیت تبخیر- تعرق مرجع به تغییر داده های هواشناسی

محاسبه دقیق نیاز آبی محصولات بهعنوان یکی از اولویتها در مباحث بهینه سازی مصرف آب، برنامه ریزی آبیاری و افزایش راندمان مصرف آب در نظر گرفته میشود. در این تحقیق حساسیت تبخیر- تعرق روش فائو- پنمن- مونتیت نسبت به داده های هواشناسی در ایستگاه های رامسر، یزد و زنجان ارزیابی شد. طول دوره آماری داده های متوسط ساعات آفتابی، دمای کمینه، دمای بیشینه، رطوبت نسبی و سرعت باد شامل ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۱ میباشد. از ضریب رگرسیون استاندارد شده و ضریب حساسیت بدون بعد در تعیین حساسیت تبخیر- تعرق مرجع نسبت به داده های هواشناسی استفاده شد. داده های دمای کمینه، رطوبت نسبی و متوسط ساعات آفتابی در ایستگاه رامسر، دمای بیشینه، متوسط ساعات آفتابی و سرعت باد در ایستگاه یزد و دمای بیشینه، رطوبت نسبی و سرعت باد در ایستگاه زنجان دارای مقادیر بالای ضریب حساسیت بدون بعد بودند . داده های هواشناسی با مقادیر بالای هر دو ضریب در ایستگاه های مطالعاتی با تنوع اقلیمی متفاوت بودند و بهطور کلی بیشترین حساسیت تبخیر- تعرق نسبت به دمای بیشینه بود.

Keywords:

تبخیر- تعرق مرجع , حساسیت , ضریب حساسیت بدون بعد , اقلیم.