خانواده و افت تحصیلی دانش آموزان

نقش والدین در شکل گیری شخصیت فرزندان به خصوص در کودکی و نوجوانی و موفقیت آنان در مسیر زندگی بسیار مهم است. والدین با تامین فضای امن و پر محبت و سازنده و ارایه الگوهای مثبت، بهترین تکیه گاه برای فرزندان بوده و سبب ایجاد و افزایش اعتماد به نفس در آنان می شوند. باید متذکر شد که اختالف والدین لزوما باعث ایجاد اختالالت روانی کودکان نمی شود زیرا گاهی کودکانی بوده اند که با وجود خانواده ناآرام توانسته اند به خوبی با محیط خود سازش یابند و زندگی سالمی داشته باشند ولی به طور کلی اغلب کودکانی که در خانواده های غیر عادی پرورش پیدا می کنند، تحت تاثیر سوء آن قرار خواهند گرفت. والدین نخستین و نزدیک ترین کسانی هستند که مورد تقلید کودکان خود واقع شده و در عمل سرمشقی برای آنها قرار می گیرند بنابراین پدر و مادر وظیفه ای خطیر و سنگین در امر تربیت اطفال به عهده دارند و کوچک ترین غفلت آنها موجب سرگردانی کودک یا انحراف او خواهد شد که جبران ناپذیر است باید والدین در مورد تربیت کودک توافق نظر داشته باشند. هر چند تفاوت هایی میان خانه و مدرسه وجود دارد ولی هر دو در یک مساله رایج یعنی اطمینان از رشد مطلوب کودکان، مشترک هستند. خانه همواره در کنار مدرسه از عوامل موثر در فرایند تعلیم و تربیت مطرح بوده و کارایی خود را نیز نشان داده است. هر قدر پیوند خانه و مدرسه محکم تر باشد بازدهی تعلیم و تربیت بیشتر خواهد بود. تشکیل انجمن های اولیا و مربیان در اغلب مراکز آموزشی به همین منظور انجام می گیرد هر یک از اعضای خانواده بخصوص پدر و مادر در تربیت کودک نقش بسزا دارند