روانشناسی تعلیم و تربیت

در امر تعلیم و تربیت ، خانه و مدرسه مکمل یک دیگر هستند و اگر کارگزاران این دو نهاد سرنوشت ساز شناخت کافی از مسائل تعلیم و تربیت داشته باشند حاصل کار آنها ارزشمند تر و ثمر بخش تر خواهد بود. بنابراین دست اندرکاران آموزش و پرورش باید سهم بیشتری برای برنامه های مربوط به آموزش خانواده منظور دارند و همه ی امکانات علمی و آموزشی و اجرایی جامعه را برای این امر مهم بکار گیرند . هرچند بایستی توجه داشت که : خانه اولین مدرسه تربیت اخلاقی است . کودک به تدریج بر اساس مشاهدات روزمره ، پایه های اخلاقی خودرا پی ریزی می کند.در محیط خانه اگر با دروغ آشنا شود ، بدون شک دروغگویی را می آموزد ، اگر در محیط پر از خشونت و فساد پرورش یابد نمیتوان از او مهربانی و صفا را انتظار داشت . کودکی که از پدر و مادر خود عاطفه ندیده باشد ، برای گذشت و عاطفه ارزش کمتری قائل خواهد بود ؛ بنابراین خانه اولین پرورشگاه اطفال است . از نظر خوبی و بدی تابع عواملی است که در آنجا حکمفرماست. اگر اداره کنندگان خانه دارای روش صحیح و اخلاق نیک باشند کودکان بخوبی پرورش یافته ، افرادی فعال و خوشبخت خواهند بود . در هر صورت انسان بر اساس فطرت از آغاز تولد برای تربیت پذیری آمادگی دارد . بدیهی است هرچه در این مهم در سنین پایین تر انجام گیرد نتایج آن درخشان تر خواهد بود... در هر صورت از منظر کارشناسان تربیتی که اجماع نظر دارند ، میفرمایند تعلیم و تربیت به معنای ایجاد تحول و تغییر در ابعاد وجودی و رفتاری انسان ، به منظور سازندگی و جهت دهی او به سوی مقصدی معین امری مهم و سرنوشت ساز است . هر گونه اصلاح و سازندگی در فرد و جامعه از طریق تعلیم و تربیت صورت میگیرد

Keywords:

کارشناسان تربیتی , تربیت پذیری , تعلیم و تربیت , سازندگی