حفاظت و احیا تالاب های ایران از طریق گردشگری (با تکیه بر طبیعت گردی)

طبق تعریف کنوانسیون بین المللی رامسر، تالاب ها مناطق باتلاقی، پوداب ، توربزار ، طبیعی یا مصنوعی، دائمی یا موقت، با آب ساکن یاجاری، شیرین، شور یا لب شور و مناطق دریایی که عمق آب در آن به هنگام کشند پایین از شش متر تجاوز نکند، هستند. تالاب ها یکی ازبی نظیرترین اکوسیستم های طبیعت به شمار می آیند که نسبت به دیگر اکوسیستم ها از اهمیت بیشتری برخوردارند و چه بسا که بیشترینصدمات وارد شده به اکوسیستم های طبیعی را نیز محتمل شده اند. بهره برداری و توسعه همیشه به معنای تخریب نیست و می تواند با اولویت هایبوم شناختی تراز شود. یکی از راه های تراز توسعه با اولویت های بوم شناختی طبیعت گردی است. طبیعت گردی از حیات وحش و منابع طبیعیاستفاده غیر مصرفی به عمل میآورد و به طور غیر مستقیم به حفاظت از منطقه و بهبود وضع اقتصادی مردم محلی کمک می کند (اکبری،۱۳۹۲). هدف از این مطالعه بررسی نقش گردشگری و به ویژه طبیعت گردی در استفاده خردمندانه، حفاظت و احیای تالاب های کشور است.کشور ایران دارای ۱۵۲ تالاب با مساحت تقریبی ۲/۵ میلیون هکتار است که ۱۵ درصد آنها جزء مناطق حفاظت شده محسوب می شوند. (هوشیار، ۱۳۹۲). متاسفانه بسیاری از تالاب های کشور ایران در معرض بهره برداری شدید قرار گرفته اند (تالاب انزلی) و نزدیک به دو سومتالاب های کشور در نتیجه خشکسالی، مدیریت غلط منابع آب و عدم تخصیص حق آبه ها خشک شده یا در حال خشک شدن هستند (مثالبارز آن دریاچه ارومیه می باشد). بنابراین ما باید به دنبال راهی برای احیای این تالاب ها باشیم و شاید طبیعت گردی راهی باشد که به ما کمک می کند.

Keywords:

تالاب , طبیعت گردی , تالاب های ایران , حفاظت , احیا