نقش میانجی گرایانه خود تنظیمی شناختی هیجان در رابطه سبک های فرزندپروری با تکانشگری دانش آموزان مبتلا به بیش فعالی همراه با نقص توجه (ADHD)

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی بود که در آن نقش میانجی گرایانه تنظیم شناختی هیجان در رابطه سبک های فرزندپروری با تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه بررسی شد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان ۷ تا ۱۶ ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه تشکیل می دادند که در سال تحصیلی ۹۷ -۱۳۹۶ مشغول به تحصیل بودند و برای کمک به مشاوران مدارس ارجاع داده شدند. نمونه آماری این تحقیق شامل ۲۱۰ نفر از این کودکان بود که به صورت هدفمند (بر مبنای مصاحبه تشخیصی مبتنی بر DSM-۵ و نمره پرسشنامه علایم مرضی کودکان کانرز) انتخاب شدند. برای جمع آوری اصلاعات از پرسشنامه های کانرز (۱۹۹۸)، فرزندپروری بامریند (۱۹۷۲)، تنظیم هیجانی گراتز و رومر (۲۰۰۴) و بارت (۱۹۹۸) استفاده شد. برای تحلیل داده های پژوهش آزمون معادلات ساختاری (تحلیل مسیر به شیوه بارون و کنی) به کار رفت. نتایج حاکی از این بود که تنظیم شناختی هیجان در رابطه سبک های فرزندپروری با تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه نقش میانجی گرایانه دارد. همچنین، بین سبک های فرزندپروری با تکانشگری این کودکان رابطه معناداری وجود دارد (۰۵/۰P>).

Keywords:

تنظیم شناختی هیجان , سبک های فرزندپروری , تکانشگری , بیش فعالی همراه با نقص توجه