بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر اضطراب و خودکارآمدی زنان وابسته به مواد در حین ترک شهرستان آزادشهر

هدف مقاله حاضر «بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر اضطراب و خود کارآمدی زنان وابسته به مواد در حین ترک شهرستان آزادشهر» در سال ۹۸می باشد. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بوده و با دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. این پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه ای شامل: پرسشنامه اضطراب زونگ (۱۹۷۰) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) با جامعه آماری کلیه زنان وابسته به مواد در حال ترک کمپ ترک اعتیاد بانوان رو به فردا شهرستان آزادشهر و نمونه گیری به روش سرشماری که تعداد ۳۰ نفر از زنان وابسته به مواد در حین ترک در همین کمپ بودند صورت گرفته است. آموزش واقعیت درمانی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه آزمایش آموزش داده شد. این پژوهش درصدد پاسخ به این سوال اصلی است که: آیا آموزش واقعیت درمانی گروهی بر اضطراب و خودکارآمدی زنان وابسته به مواد در حین ترک تاثیر دارد یا خیر؟ یافته های تحقیق حاکی از آن است که: آموزش واقعیت درمانی گروهی بر اضطراب و خودکارآمدی زنان وابسته به مواد در حین ترک موثر است.

Keywords:

اعتیاد , واقعیت درمانی گروهی , اضطراب , خود کارآمدی