توسعه گردش گری چالشی در مناطق ساحلی (مورد مطالعه: شهرهای ساحلی غرب مازندران)

شهرهای ساحلی به دلیل برخورداری از جاذبه های بالای گردش گری از مهم ترین مراکز جذب گردش گر محسوب می شوند. سواحل شمالی نیز به دلیل نزدیکی با مناطق کوهستانی از شرایط آب و هوایی بسیار خوبی برخوردار هستند. ولی این سواحل نیز مانند مکان های دیگر، دارای کمبود امکانات و محدودیت های خاص خود بوده که در این پژوهش سعی شده با شناخت امکانات و محدودیت ها بتوان راه کار مناسبی را برای توسعه گردش گری در منطقه ارائه داد. روش پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی با تاکید بر نظرات اندیشمندان و کارشناسان مرتبط با فعالیت های گردش گری است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مطالعات میدانی و مصاحبه با کارشناسان و مسئولین و تکمیل جداول چهارگانه مدل SWOT صورت می گیرد. در نهایت یافته ها در چهار بخش نقاط ضعف، قوت، تهدید و فرصت جمع بندی می شود تا براساس یافته ها، برنامه ریزی راهبردی برای توسعه فعالیت های گردش گری ساحلی در شهرستان تنکابن ارائه شود. با توجه به نظرات متخصصان در حوزه گردش گری راهبرد مورد استفاده جهت توسعه گردش گری راهبرد تهاجمی است.

Keywords:

توسعه گردش گری , مناطق ساحلی , مدیریت راهبردی , منطقه غرب مازندران