بررسی رابطه بین گفتمان و باورهای معلمان به توانایی به کارگیری مفاهیم و استدلال ریاضی در حل مسائل دانش آموزان دختر متوسطه شهر اصفهان

تحقیق حاضر با عنوان بررسی رابطه بین گفتمان و باورهای معلمان به توانایی عملکرد و توانایی درک و دانستن مفاهیم ریاضی دانش آموزان دختر متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۴۰۰انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه شهر اصفهان بود؛ این جامعه ی آماری به وسیله ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به تعداد ۸۰ دانش آموز انتخاب شد. ابزار پژوهشی شامل آزمون سنجش توانایی عملکرد ریاضی در سه حیطه ی شناختی دانستن، کاربرد و استدلال بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون بر روی دو گروه از دانش آموزان (A و B) اجرا شد. ابزار سنجش سوالات آزمون های پرسشنامه محقق ساخته بود. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی، از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف برای اثبات نرمال بودن نمرات متغیرهای تحقیق و آزمون لون برای همگنی واریانس ها و از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) برای بررسی فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که باور معلمان به توانایی به کارگیری مفاهیم ریاضی در حل مسائل دانش آموزانی که آموزش مبتنی بر گفتمان می بینند نسبت به دانش آموزان گروه دیگر بیشتر است؛ اما باور معلمان به توانایی استدلال ریاضی در حل مسائل دانش آموزانی که آموزش مبتنی بر گفتمان می بینند بیشتر نمی باشد.

Keywords:

معلمان , باورها , گفتمان , مفاهیم , استدلال , ریاضی و دانش آموزان