تاثیر مهارت دانش آموزان ابتدایی در نواختن سازهای موسیقی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی

انسان از زمان جنینی قادر به شنیدن موسیقی است. جنین با نسبت های موجود در یک نغمه و همچنین با نسبت های بین نغمه-های تشکیل دهنده یک موسیقی خو می گیرد. در واقع، نوعی تمرین ریاضی توسط گوش از آغاز تا پایان زندگی ادامه می یابد. با افزایش سن، فراموش شدن چیزهای کوچک معمول است. اما بچه ها می توانند با یادگیری نواختن ساز، مهارت حافظه را در سنین جوانی به طور موثری بهبود دهند. موسیقی به طور موثری به کودکان یاد می دهد که خاطره ها را ایجاد، ذخیره و بازیابی کنند که این کار، تمرینی برای مغز است. بررسی ها نشان داده اند کودکان کوچکی که آموزش موزیک می بینند توانایی های استدلال انتزاعی زیادتری نسبت به همسالان خود دارند، در آزمون حافظه و مهارت های کلی مانند سواد، حافظه کلامی، پردازش تصویری، ریاضی و . . . مناسب تر عمل می کنند. کودکانی که موزیک کار می کنند به احتمال زیاد در تمام تحصیلات خود موفق خواهند بود، در تیم ها مناسبتر شرکت خواهند کرد، مهارت های تفکر انتقادی را رشد داده و تحصیلات بیشتری را دنبال می کنند. برترین و با ارزش ترین نقشی که موسیقی از نظر آموزشی برای کودکان ایفا می کند، پروراندن و آماده ساختن حواس پنجگانه آنها برای درک بهتر و عمیق -تر دانستنی هایی است که پیرامونش را احاطه کرده است. و اما امروزه دلایلی برای عدم استفاده از موسیقی در تدریس وجود دارد که با توجه به مزایای موسیقی و تاثیر آن در بهبود روند تحصیل دانش آموزان که در این مقاله به آن پرداختیم.

Keywords:

هوش , هوش موسیقیایی , پیشرفت تحصیلی , موسیقی , دانش آموز