بررسی انزوای اجتماعی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهرستان گناباد در سال ۱۴۰۰

مقدمه: یکی از مسائل مهم سالمندی، انزوای اجتماعی است که تاثیرات نامطلوبی بر کیفیت زندگی سالمندان می گذارد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین انزوای اجتماعی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهرستان گناباد در سال ۱۴۰۰ طراحی شده است. روش ­کار: مطالعه توصیفی – مقطعی حاضر بر روی ۴۰۳ سالمند که معیار ورود به مطالعه را داشتند انجام شد. ابزار جمع­آوری داده­ها پرسشنامه­ای سه بخشی شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه فعالیت روزمره زندگی و فعالیت­های ابزاری زندگی و پرسشنامه انزوای اجتماعی لوبن بود. نمونه­ها به صورت خوشه­ای تصادفی انتخاب شدند. جمع­آوری داده­ها به صورت حضوری از مراکز سلامت جامعه شهرستان گناباد انجام شد. داده ها باکمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ با استفاده از آمار توصیفی واستنباطی و با سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. یافته­ ها: میانگین سنی شرکت­کنندگان در مطالعه حاضر ۵۴/ ۷۰ سال بود، ۴/۵۰ درصد از شرکت­کنندگان مرد و ۴/۷۷ درصد از آن­ها متاهل بودند. ۳/۵۹ درصد از سالمندان شرکت­کننده انزوای اجتماعی را داشتند. همچنین بین متغیرهای جنسیت، شغل، تحصیلات، سوءمصرف مواد، سابقه بیماری مزمن، مشکلات بینایی و محل سکونت با انزوای اجتماعی ارتباط معنی­داری وجود داشت. نتیجه ­گیری: با توجه به شیوع قابل ملاحظه انزوای اجتماعی بین سالمندان و تاثیرات منفی انزوای اجتماعی بر ابعاد مختلف سلامت و کیفیت زندگی بنابراین انجام مداخلات پیشگیرانه با هدف کاهش میزان انزوای اجتماعی الزامی به نظر می­رسد.

Keywords:

Older adults , Social isolation , Prevalence , Associated factors , سالمند , انزوای اجتماعی , شیوع , عوامل مرتبط