بررسی فقهی وظیفه مندی حکومت اسلامی در تربیت اعتقادی مسلمانان

از مهم ترین ساحت های تربیت دینی، تربیت اعتقادی است. تحقق تربیت دینی جامعه، نیازمند اقدامات و فعالیت های گسترده و پیچیدە عالمان و متولیان تربیتی است. والدین، مربیان، علما، نخبگان، رسانه ها از جمله متولیان و عاملان اصلی تربیت در سطح اجتماع هستند؛ اما از مهم ترین و موثرترین عوامل تربیت اعتقادی، حکومت اسلامی است. این تحقیق که به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته، تمایز بین دولت دینی و غیردینی را در تقدم امور اعتقادی مردم دانسته و ترسیم قوانینی مطابق با بایسته های تربیت اعتقادی را برای حکومت واجب می داند و بیان می کند که از طریق تتبع در بایدهای عمومی فقه و همچنین تنظیم تک گزاره های فقهی در موضوعات مختلف، می توان به اصول لازم تقنینی برای تربیت اعتقادی رسید. همچنین با تمس به برخی سخنان معصومین(، اجرای قوانین تدوین شده در حوزه تربیت اعتقادی را دومین وظیفه و رکن اصلی حکومت اسلامی معرفی می نماید و در انتها آموزش تربیت اعتقادی را در صدر وظایف حکومت دینی اعلان می کند. با توجه به ادله، حکومت اسلامی نسبت به تربیت دینی جامعه، تکالیف الزامی دارد. حکومت اسلامی می تواند از طریق مجموعه اقدامات مدیریتی و فعالیت های برنامه ریزی شده مستمر، سازمان دهی، هماهنگی، رهبری، کنترل و نظارت، تربیت دینی را در گسترە جامعه محقق سازد.

Keywords:

فقه , قاعده ارشاد , حفظ نظام , حکومت اسلامی , امر به معروف , اصل تخفیف