سیاست های انتقال و توسعه فناوری در کشور چین

چین از اواخر سال ۱۹۷۸ فعالانه برای وارد کردن فناوری از خارج تلاش کرده است. دولت این کشور با پی بردن به نقش و اهمیت فناوری در توسعه اقتصادی، مصمم گردید که شکاف تکنولوژیک بین این کشور و کشورهای پیشرفته را از میان بردارد. سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سال های اخیر نقش عمده ای در زمینه ورود فناوری به چین بازی کرده است. چین از سرمایه گذاری خارجی برای بازارهای داخلی وخارجی استقبال کرده است. سیاست های گوناگونی از قبیل: معافیت های مالیاتی، نرخ های نازل برای استفاده از زمین، انعطاف پذیری نیروی کار و... را اتخاذ و در دسترس سرمایه گذاران خارجی قرار داده است. برای درونی نمودن فناوری وارداتی در چین تلاش گسترده ای صورت می گیرد. انتخاب فناوری وارداتی در چین تلاش گسترده ای صورت می گیرد. انتخاب فناوری وارداتی باید با نیازهای چین متناسب باشد و موجب تقویت ظرفیت های درونی کشور شود. مطالعات ارزیابی و امکان سنجی، باید تا جای ممکن قبل از شروع روند واردات فناوری صورت گیرد. دولت تلاش می نماید همواره فهرتسی از اولویت های خود را برای ورود فناوری اعلام کند و مدیریت کلان دقیقی در این عرصه اعمال نماید تا از واردات فناوری های تکراری و نامناسب جلوگیری شود. همچنین دولت وظیفه خود می داند قوانین و مقررات لازم را در راستای تضمین حمایت مالی مناسب برای جذب فناوری وارداتی و مشارکت کامل واحدهای تحقیق و توسعه درتمام مراحل معرفی فناوری وارداتی و جذب و اصلاح آن اتخاذ نماید. یکی از موفقیت های اساسی چینی ها ایجاد یک سیستم قوی علوم و فناوری بوده است که به کمک آن توانسته اند هم نیروی انسانی متخصص را افزایش دهند و هم با گسترش تحقیقات داخلی زمینه های لازم را برای جذب و اصلاح فناوری وارداتی فراهم کنند. موفقیت دیگر چین دستیابی این کشور به فناوری پیشرفته به منظور تقویت مبانی فناوری و تقویت فرآیند توسعه صنعتی کشور بوده است که دلایل نیل به این موفقیت، چرخش کامل اقتصاد کشور به سوی برون گرایی و میدان دادن به فعالیت بخش خصوصی و سرمایه خارجی و استفاده از روش های مختلف انتقال فناوری بوده است که دو روش سرمایه گذاری مشترک و سرمایه گذاری مستقیم خارجی از عمده ترین آنها محسوب می شوند.