معرفی آیتم های موثر معماری در طراحی فضا با محوریت ارتقاء ادراک محیط از نگاه کودک

کودکان قشر لطیف و حساس جامعه به شمار می آیند. متاسفانه اهمیت ندادن و کوچک شمردن کودکان و دنیای آن ها به خصوص کم رنگ شدن و رفته رفته کم رنگ تر شدن ارتباط آن ها با طبیعت می تواند با درایت معماران در طراحی معماری مورد توجه قرار بگیرد و راهکاری خلاقانه در چارچوب و اصول معماری به کارفرما پیشنهاد شود که این قشر آسیب پذیر و سرنوشت ساز جامعه مورد توجه بیشتری قرار گیرند و کماکان جامعه ای رو به رشد داشته باشیم . این فرشتگان کوچک از بدو تولد و قبل از توان پویایی (مانند غلطیدن، سینه خیز رفتن و ...) با نگاه کردن به اطراف، محیط پیرامونشان را می شناسند، با آن دوست می شوند و از آن تاثیر می پذیرند . تاثیرپذیری کودک از محیط، معماری برای کودک را دشوار می کند و معمار بدون آشنایی به علوم رفتاری کودک (درک کودک از محیط)، نگاه کودک (واقف بودن به تمایلات و نیازهای کودک)، تاثیرپذیری او از فرم، خط، رنگ، نور و غیره در طراحی و جزء به جزء آیتم های دکوراسیون و شیوه ی چیدمان هرگز توانایی طراحی مطلوب برای کودک را ندارد. یافته های پژوهش گواه بر این است که تحریک کنندگی محیط طبیعی بر عوامل دقت و تجسس، بازی، ارتباط با دیگران و تخیل و گمان پردازی کودک اثر مثبت و قابل توجهی دارد. تاثیر انعطاف پذیری عملکردها در مهدکودک بر کنجکاوی کودکان، مثبت و معنادار است. نتایج تحقیق بیان می کند که ایده های معمارانه ای برای طراحی فضای مهدکودک در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت کودکان از جمله: تغییر پذیری فضا و اجزای آن، تداخل فضا های باز و بسته، تنوع پذیری و بازسازی عناصر محرک طبیعی، مانند نور، آب و گیاهان باعث ارتقاء خلاقیت، انگیزه، رشد روانی و جسمی کودک می شود. در این پژوهش به دنبال کودک و معماری، فضاهای مورد نیاز کودکان، آشنا شدن با شرایط محیطی، کالبدی وبیان اصول طراحی فضای آموزشی و بازی برای ارتقاء ادراک محیط از نگاه کودک معرفی شده است.

Keywords:

کودک , نگاه کودک , معماری , ادراک محیط