پیامدهای به کارگیری استراتژی های سازگاری بهره برداران تراکمه در مواجهه با خشکسالی مطالعه ای در مراتع قره-دونگ استان گلستان

دامداری به عنوان یکی از کلیدی ترین منابع درآمد مردم در منطقه ترکمن صحرا محسوب میشود. دامداران به عنوان مهمترین ذینفع مراتع به طور مستقیم تحت تاثیر آسیب پذیری حاصل از نوسانات شدید اقلیمی به ویژه خشکسالی بوده که در سال های اخیر نگرانی های زیادی را در جهت مدیریت دام و مرتع ایجاد نموده است. ازاین رو به کارگیری استراتژی های سازگاری با خشک سالی میتواند تغییراتی بر روند تاب آوری دامداران در مراتع بی افزاید. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی پیامدهای به کارگیری استراتژی های سازگاری بهره برداران تراکمه مراتع قرهدونگ استان گلستان در مواجهه با خشکسالی انجام شد. این تحقیق از نوع توصیفی بوده که به روش پیمایشی انجام شد. این مطالعه در بین بهره برداران هفت سامان عرفی مراتع قشلاقی قرهدونگ (N=۲۴۹) انجام شد. با استفاده از فرمول کوکران ۱۴۸ نفر از آنها به شیوه نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان تعداد نمونه انتخاب شدند. ابزار سنجش در این تحقیق پرسشنامه محقق ساخت است که در دو بخش استراتژ ی های سازگاری بهره برداران در مواجهه با خشکسالی و پیامدهای آن طراحی و تدوین شده است. به طوری که روایی پرسشنامه از طریق نظرخواهی کارشناسان تخصصی مرتع و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. تحلیل توصیفی داده ها بر اساس نرم افزار SPSS۲۵ و جهت بررسی معادلات ساختاری از نرم افزار Smart PLS۳ بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان سازگاری بهره برداران بر ابعاد زیست پذیری آنها در سطح ۹۹ درصد اطمینان تاثیر مثبت و معنیداری داشته است. یافته ها حاکی از آن بود که هر میزان سازگاری در بهره برداران بیشتر شده است، تاب آوری آنها در مواجه با تغییرات اقلیم نیز بالاتر رفته است. لذا بهره برداران وان با بهره گیری از استراتژی های سازگاری توانسته اند ضمن بالا بردن سطح زیست پذیریشان، تاب آوری خوبی در مواجه با تغییر اقلیم داشته باشند تا از این طریق بتوانند میزان آسیب-پذیری حاصل از خشکسالی را کاهش دهند.

Keywords:

آسیب پذیری بهره برداران , زیست پذیری , تاب آوری , سازگاری.