رویکردی مقاصدی به شرطیت طهارت مولد در احکام شرعی

در فقه امامیه برای فرزندانی که از طریق نامشروع متولد شده ­اند، احکامی مقرر شده که در آنها برای برخورداری از برخی حقوق و مزایای اجتماعی طهارت مولد شرط دانسته شده است. ممکن است این شبهه ایجاد شود که احکام مربوط به اولاد زنا نوعی ظلم و تبعیض در حق این چنین فرزندانی است و شرطیت طهارت مولد به ظاهر بر خلاف عدل و انصاف الهی است. در این پژوهش با توجه به تاثیر مقاصد و حکمتهای شرعی در تشریع احکام اسلامی به شرطیت طهارت مولد و علت تشریع این حکم با نگاهی متفاوت نگریسته و این نتیجه دست یافته شده است که محرومیت فرزندان زنا از برخی حقوق و محدودیت آنها برای بر عهده­ گرفتن برخی مناصب پذیرفتنی است؛ زیرا شارع با توجه به مصالح و مفاسدی که وجود دارد حق دارد احکامی را مقرر کند و این به معنای ظلم و تبعیض نیست؛ از منظر شارع، اهمیت حفظ سلامت نسب به عنوان یکی از مقاصد شریعت می­ باشد و در جهت حفظ این مقاصد و پیشگیری از چنین روابط نامشروعی به این تفاوتها قائل شده است.

Keywords:

مقاصد شریعت , طهارت مولد , مناصب اجتماعی , حقوق اولاد