گونه شناسی ماموریت محور موسسات پژوهشی دولتی در نظام ملی نوآوری

موسسات پژوهشی از جمله کلیدی ترین بازیگران نظام ملی نوآوری محسوب می شوند که نقش بسیار مهمی در تعیین جهت گیری ها و جریانات علم و فناوری ایفا می کنند. لذا شفاف سازی جایگاه آنها در نظام نوآوری و متعاقبا جهت دار کردن مسیر حرکت آنها از اهمیت بسزایی در راستای ماموریت گرایی آنها برخوردار است. با این حال، شواهد موجود حاکی از آن است که کارکردهای مورد انتظار این موسسات به طور موثر محقق نشده است. یکی از دلایل آن می تواند ناشی از فقدان چارچوبی ماموریت محور از انواع این موسسات و رفتار مورد انتظار از آنها در نظام ملی نوآوری باشد. لذا، هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی دقیق کارکردهای اصلی موسسات پژوهشی دولتی و حوزه های تمرکز آنها بر اساس روش مرور نظام مند ادبیات و بررسی تطبیقی برخی نمونه های خارجی و متعاقبا ارائه چارچوبی برای گونه شناسی موسسات پژوهشی دولتی به منظور فراهم آوردن مبنایی جهت تخصیص ماموریت به آنها است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ۵ نوع موسسه پژوهشی شامل «موسسات پژوهشی علمی بنیادی»، «مراکز سیاست پژوه و اتاق های فکر»، «موسسات پژوهشی فناورانه و صنعتی»، «موسسات پژوهش و فناوری» و «موسسات پژوهشی مسئله محور» بر اساس دو بعد حوزه های کارکردی و تمرکز در زنجیره نوآوری قابل تفکیک هستند که می تواند مبنایی برای تعیین ماموریت آنها و متعاقبا برنامه ریزی در راستای جهت گیری برخی الزامات مدیریتی در این موسسات باشد.

Keywords:

موسسات پژوهشی دولتی , مراکز پژوهشی , نظام ملی نوآوری , ماموریت , نوع شناسی موسسات پژوهشی