اثرات قلبی– عروقی سه ترکیب صناعی جدید مهارکننده کانال های کلسیمی در خرگوش

سابقه وهدف: دارو های مهارکننده کانال های کلسیمی دی هیدروپیریدینی با سر گروهی نیفدیپین گروه مهمی از داروها می باشند که کاربرد وسیعی در درمان بسیاری از بیماریهای قلبی- عروقی به ویژه فشار بالا دارند. در این مطالعه اثر سه ترکیب صناعی جدید از آنالوگ های استری نیفدیپین بر فشار خون، نیروی انقباضی و ضربان قلب در شرایط فشار خون طبیعی و فشار خون بالا درخرگوش مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: برای این منظور ۲۴ خرگوش از نژاد سفید نیوزلندی در سه گروه هشت تائی با تزریق داخل صفاقی دیازپام و پنتوباربیتال سدیم بیهوش شدند. شریان رانی جهت ثبت فشار خون شریانی، ورید رانی جهت تزریق داروی بیهوشی و فنیل افرین و ورید ژوگولار جهت تزریق ترکیبات جدید کانول گذاری شد. کانول دیگری از طریق شریان کاروتید به داخل بطن چپ وارد گردید تا با ثبت فشار داخل بطن امکان محاسبه dp/dt  به عنوان شاخص نیروی انقباضی قلب فراهم گردد. آنگاه: الف- در حیوانات گروه اول یک میلی لیتر از محلول ۴- ۱۰مولار نیفدیپین از طریق ورید ژوگولار تزریق شد، پنج دقیقه بعد یک میلی لیتر از محلول ۴-  ۱۰مولار یکی از ترکیبات جدید تزریق گردید. سپس مراحل فوق با غلظت ۳-۱۰مولار نیفدیپین و ترکیب مورد آزمایش تکرار شد. ب- با استفاده از تزریق محلول فنیل افرین، فشار خون به میزان حداقل ۲۰میلی متر جیوه بالا برده شد و پس از آن کلیه مراحل بندالف تکرار شد. اقدامات ذکر شده در بند های الف و ب در مورد دو ترکیب دیگر در دو گروه دیگر حیوانات انجام شد. یافته ها: نتایج بدست آمده حاکی از این است که نیفدیپین در شرایط فشار خون بالا، فشار متوسط شریانی را ۱/۲۲ درصد ، نیروی انقباضی قلب را ۷/۱۹ درصد کاهش و ضربان قلب را ۸/۴ درصد افزایش داد. ترکیب شماره ۱ با همان غلظت، فشار متوسط شریانی را ۵/۷ درصد و نیروی انقباضی را ۳/۸ درصد کاهش داد ولی اثری بر ضربان قلب نداشت. ترکیب شماره ۲ فشار متوسط را ۹ درصد، نیروی انقباضی را ۲/۱۱ درصد کاهش داد ولی اثری بر ضربان قلب نداشت. اثر ترکیب شماره ۳ بر متغیر های مذکور به ترتیب ۲/۱۰ درصد و ۶/۷ درصد کاهش و ۴/۱ درصد افزایش بود. در مقایسه با نیفدیپین هر سه ترکیب اثر ضعیف تری بر فشارخون و نیروی انقباضی قلب داشتند ولی ترکیبات شماره۱و۲ ضربان قلب رابصورت معنی داری (۰۵/۰p<) کاهش دادند. اثرات هر سه ترکیب در غلظت ۴-۱۰ مولار نیز نسبت به غلظت ۴- ۱۰ مولار نیفدیپین ضعیف تر بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه ترکیب شماره ۲ از نظر اثر بر فشار خون و نیروی انقباضی از دو ترکیب دیگر به نیفدیپین نزدیکتر است، بدون آنکه ضربان قلب و مصرف اکسیژن آن را افزایش دهد از این رو می توان با ایجاد تغییراتی در ترکیب آن در جهت افزایش قدرت کاهندگی فشار خون آن، از خصوصیت مثبت عدم افزایش ضربان قلب آن استفاده کرد و در صورت تایید کمتر بودن عوارض جانبی آن نسبت به نیفدیپین، از آن می توان در افراد مبتلا به پرفشاری خون همراه با نارسایی عروق کرونر استفاده نمود. واژه های کلیدی: مهارکننده های کانال های کلسیمی، مشتقات دی هیدروپیریدینی جدید، پرفشاری خون، نیروی انقباضی قلب، ضربان قلب

Keywords:

Calcium Channel Blockers , New Dihydropyridine Derivatives , Hypertension , Cardiac Contractility , Heart Rate , مهارکننده های کانال های کلسیمی , مشتقات دی هیدروپیریدینی جدید , پرفشاری خون , نیروی انقباضی قلب , ضربان قلب