اثر دگزامتازون بر واکنش های اضطرابی در موش های سوری

مقاله پژوهشی مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان دوره پنجم، شماره چهارم، زمستان ۱۳۸۵، ۲۹۰-۲۸۵ اثر دگزامتازون بر واکنش های اضطرابی در موش های سوری دکتر عباسعلی وفایی ، حسین میلادی گرجی ، دکتر عباسعلی طاهریان۲، دکتر علی رشیدی پور دریافت مقاله: ۱۸/۲/۸۵ ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: ۱۳/۷/۸۵ دریافت اصلاحیه از نویسنده: ۲۱/۸/۸۵ پذیرش مقاله: ۲۳/۹/۸۵ چکیده زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نموده اند که فعالیت گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی می تواند نقش تعدیلی برترس و اضطراب داشته باشد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر تعیین نقش هورمون های گلوکوکورتیکوییدی بر تعدیل اضطراب در مدل ماز بعلاوه ای شکل مرتفع می باشد. مواد و روش ها: در طی این مطالعه تجربی ۶۰ سر از موش های سوری با میانگین وزنی ۲۵ تا ۳۰ گرم استفاده گردید. در ابتدا حیوان ها به صورت تصادفی به گروه های آزمون و کنترل تقسیم گردیدند. سپس به گروه های آزمون، دگزامتازون ۱/۰، ۳/۰، ۱، ۲ و۱۰ میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکویید و به موش های گروه کنترل هم حجم آن حلال (نرمال سالین + اتانول ۲%) ۳۰ دقیقه قبل از ارزیابی به صورت زیر جلدی تزریق شد. موش ها ۲۵ دقیقه بعد از تزریق در جهت افزایش فعالیت حرکتی و حس کنجکاوی به مدت ۵ دقیقه در یک جعبه با دیواره های مشکی قرار داده شدند و پس از آن در فواصل زمانی تنظیم شده به ماز بعلاوه ای منتقل گردیدند و به مدت ۵ دقیقه شاخص های استاندارد ارزیابی اضطراب (تعداد ورود و درصد زمان صرف شده بر روی بازوی باز) ازطریق مشاهده در آن ها بررسی و ثبت گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که دگزامتازون در دوز های ۳/۰ و ۱ میلی گرم به طور معنی داری موجب کاهش رفتارهای اضطرابی شده است (۰۱/۰p<). ولی با دوز ۱/۰ و ۲ میلی گرم اثر معنی داری نداشت در حالی که دگزامتازون با دوز ۱۰میلی گرم اثر اضطراب زایی دارد (۰۱/۰p<). نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که گلوکوکورتیکوییدها وابسته به دوز نقش مهمی در تعدیل واکنش های اضطرابی در مدل ارزیابی ماز بعلاوه ای شکل مرتفع دارد. واژه های کلیدی: اضطراب، گلوکوکورتیکوییدها، دگزامتازون، موش سوری

Keywords:

Anxiety , Glucocorticoids , Dexamethasone , Mice , اضطراب , گلوکوکورتیکوییدها , دگزامتازون , موش سوری