اثر مصرف خوراکی لسیتین و ویتامین A بر یادگیری متعاقب تخریب دو طرفه نواحی خلفی جانبی CA۱ در موش صحرایی

چکیده زمینه و هدف: مطالعات بی شماری در زمینه درمان بیماری های شناختی نظیر آلزایمر و فراموشی در جریان می باشد. بیشتر مطالعات انجام شده در این زمینه، نقش هیپوکامپ را در یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی تایید می نماید. در تحقیق حاضر اثرات تجویز خوراکی لسیتین و ویتامین A بر یادگیری احترازی در عدم حضور نواحی خلفی جانبی CA۱ هیپوکامپ بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، یادگیری و حافظه احترازی غیر فعال ۵۶ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد NMRI با میانگین وزن ۲۵۲۷۵ گرم با استفاده از دستگاه شاتل باکس ارزیابی شد. موش ها به هشت گروه (مساوی) تقسیم شدند. در گروه کنترل هیچ گونه تجویزی صورت نگرفت. در گروه شاهد، آب مقطر تجویز دهانی شد. در گروه شاهد جراحی، فقط الکترود به نواحی خلفی جانبی CA۱ هیپوکامپ به صورت دو طرفه وارد می شد، اما در گروه تخریب این نواحی به وسیله جریان الکتریکی تخریب شدند. در گروه پنجم (تخریب+آب مقطر)، گروه ششم (تخریب+ لسیتین ۱۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم)، گروه هفتم (تخریب+ ویتامینA با مقدار ۸۰۰۰۰ واحد بر کیلوگرم) و در گروه هشتم (تخریب+ لسیتین + ویتامین A) انجام شد. تجویزها در حجم ۱۰ میلی لیتر بر کیلوگرم به صورت دهانی و به مدت یک هفته هر روز و یک ساعت قبل از هر آزمایش صورت می گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین گروه شاهد جراحی و گروه تخریب اختلاف معنی داری از نظر مرحله به خاطرآوری اول و دوم وجود دارد (۰۵/۰p< ). هم چنین تجویز خوراکی لسیتین به صورت توام با ویتامین A می تواند حافظه احترازی غیر فعال را در موش های صحرایی نسبت به گروه تخریب + آب مقطر بهبود بخشد (۰۵/۰p<). هم چنین تجویز خوراکی ویتامین A با مقدار ۸۰۰۰۰ واحد بر کیلوگرم کاهش حافظه ناشی از تخریب دو طرفه نواحی CA۱ هیپوکامپ را افزایش نمی دهد (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: تخریب موضعی ناحیه CA۱ هیپوکامپ به طور دو طرفه سبب کاهش حافظه احترازی غیرفعال می شود. به نظر می رسد که تجویز توام لسیتین و ویتامین A می تواند حافظه احترازی غیرفعال موش ها را متعاقب تخریب CA۱ بهبود دهد. واژه های کلیدی: هیپوکامپ، لسیتین، ویتامینA، حافظه احترازی غیر فعال

Keywords:

Hippocampus , Lecithin , Vitamin A , Inactive Avoidance Memory , هیپوکامپ , لسیتین , ویتامینA , حافظه احترازی غیر فعال