تاثیر حضور خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بر نگرش پرستاران این بخش

چکیده زمینه و هدف: با وجود تاثیر مثبت خانواده بر بیمار در بخش مراقبت های ویژه، به دلیل نگرانی هایی چون تهدید ایمنی بیمار و افزایش عفونت های بیمارستانی، حضور خانواده در این بخش ها محدود شده است. تصحیح نگرش پرستاران می تواند بستر مناسب برای حضور خانواده بیمار و استفاده از اثرات مثبت آن را فراهم نماید. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر حضور خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بر نگرش پرستاران این بخش انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در فاصله زمانی اسفند ماه ۱۳۸۹ تا مرداد ماه ۱۳۹۰ روی ۴۵ پرستار بخش های مراقبت ویژه اعصاب بیمارستان شهید کامیاب مشهد انجام شد. از پرسش نامه ای شامل ۱۴ سوال و سه زیر مجموعه بر اساس معیار لیکرت برای بررسی نگرش پرستار نسبت به حضور خانواده بیمار قبل و بعد از مداخله  استفاده شد. مداخله حضور یکی از اعضای خانواده بیماران در بخش مراقبت های ویژه دو بار در روز بود. داده ها توسط آزمون های t زوجی و فریدمن تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بین نمره نگرش پرستاران قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (۸۱۰/۰=p). بین تغییرات نمره نگرش پرستاران و بخش محل خدمت اختلاف معنی دار یافت شد (۰۰۸/۰=p). مقایسه تغییرات نمره کسب شده از هر سوال پرسش نامه بعد از مداخله، اختلاف معنی دار آماری بین میانگین رتبه کسب شده از ۱۴ سوال نشان داد (۰۱۳/۰=p). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد پرستاران با وجود آگاهی از فواید حضور خانواده در بخش مراقبت ویژه به دلیل وجود نگرانی هایی در رابطه با کیفیت مراقبت از بیمار، انجام مراقبت در حضور خانواده و موانع فرهنگی درک ماهیت مراقبت از سوی خانواده، نگرش مثبتی نسبت به آن ندارند. واژه های کلیدی: حضور خانواده بیمار، نگرش پرستار، بخش مراقبت ویژه

Keywords:

patient’s family supportive presence , nurses’ attitude , ICU   , حضور خانواده بیمار , نگرش پرستار , بخش مراقبت ویژه