بررسی مهارت های ارتباطی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۲

چکیده زمینه و هدف: چنانچه اعضای هیات علمی و اساتید دانشگاه از مهارت های ارتباطی به صورت صحیح استفاده نمایند، کیفیت یادگیری دانشجویان افزایش خواهد یافت. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح مهارت های ارتباطی اساتید دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در آموزش انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از یک پرسشنامه دو قسمتی استفاده شد. قسمت اول پرسشنامه شامل سوالات دموگرافیک (جنس، سن، سابقه تدریس، نوع استخدام، رتبه دانشگاهی، تعداد واحدهای درسی، فعالیت های اجرایی، گروه، دانشکده محل تدریس، شرکت در کارگاه مهارت های ارتباطی) و قسمت دوم شامل سوالات آزمون مهارت های ارتباطی (Communication Skills Test-Revised) بر اساس مقیاس لیکرت پنج گزینه ای بود. اطلاعات با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آزمون های ضریب همبستگی و اختلاف میانگین ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه میانگین کل مهارت ارتباطی ۷/۲۵±۹۲/۵۶ بدست آمد. بین مهارت ارتباطی با متغیرهای سن، جنس، سابقه تدریس، تعداد واحد درسی، گروه، دانشکده، رتبه علمی، فعالیت اجرایی، نوع استخدام و شرکت در کارگاه مهارت ارتباطی، رابطه آماری معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: مهارت کلی اعضای هیات علمی رفسنجان در حد متوسط برآورد گردید. نتایج مطالعه بر لزوم آموزش بیشتر اساتید در جهت افزایش مهارت های ارتباطی آنها تاکید دارد. واژه های کلیدی: مهارت ارتباطی، هیات علمی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

Keywords:

Communication skill , Academy member , Rafsanjan University of Medical Sciences , مهارت ارتباطی , هیات علمی , دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان