بررسی تاثیر تاب آوری و اضطراب بر سلامت عمومی (مطالعه موردی )

اهمیت و ضرورت کاوش در بهداشت روان، با نگاهی به آمار و ارقام گسترده در زمینه شیوع اختلالات روانی در کشورهای مختلف جهان از جمله ایران هویدا می شود. لذا پژوهش موجود با هدف تاثیر تاب آوری و اضطراب بر سلامت عمومی آتش نشانان اصفهان گردآوری شده است . این مطالعه با توجه به اهداف یک مطالعه توصیفی -تحلیلی و جامعه هدف آتش نشانان ایستگاههای آتش نشانی شهر اصفهان است . در این مطالعه به ترتیب برای بررسی تاب آوری ، تعیین میزان سلامت عمومی و میزان اضطراب از تکنیک مقیاس کانر-دیویدسون، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ ۲۸ سوالی و پرسشنامه اضطراب BAI استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه های مورد استفاده در این تحقیق در مطالعات گذشته مورد بررسی قرار گرفته و از روایی و پایایی مطلوبی برخورداراند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS.۲۰ و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t-Test استفاده شد. میانگین سن افراد مورد مطالعه ۹۶,۳۶ سال و میانگین نمره سلامت روانی ۴۸,۵۰ و نیز میانگین نمره تابآوری ۶۰,۶۳ و میانگین نمره اضطراب ۲۲.۴۷ بوده است . نتایج حاکی از ارتباط معنی دار و مستقیم بین سلامت روانی و تاب آوری در سطح ۰۱,۰ و ارتباط معنی دار و معکوس بین سلامت روانی و اضطراب است ؛ به این معنی که افزایش تابآوری منجر به بهبود سلامت روانی و افزایش اضطراب منجر به کاهش آن گردیده است که این نتایج قابل انتظار بوده است . همچنین ارتباط معنی داری بین تاب آوری و اضطراب مشاهده نشد. بر اساس این پژوهش ، وضعیت سلامت عمومی پرسنل آتش نشانی ایستگاههای آتش نشانی شهر اصفهان در سطح مطلوبی قرار ندارد و نظر به ایتکه ارتباط معنی داری بین سلامت عمومی و تابآوری وجود داشته است لذا می توان گفت نامطلوب بودن وضعیت سلامتی می تواند بر تابآوری پرسنل تاثیر منفی بگذارد. از طرفی با توجه به ارتباط معنی دار و معکوس بین سلامت روانی و اضطراب، به نظر می رسد با توجه به نامطلوب بودن وضع سلامت روانی ، کنترل اضطراب می تواند به صورت چشم گیری در بهبود سلامت روانی پرسنل تاثیرگذار باشد.

Keywords:

سلامت روانی , تاب آوری , اضطراب , آتش نشانی