رابطه تاب آوری و مدیریت زمان با انگیزه پیشرفت در دانشجویان دانشگاه دولتی ملایر

هدف از تحقیق حاضر رابطه تاب آوری و مدیریت زمان با انگیزه پیشرفت در دانشجویان دانشگاه دولتی ملایر بوده است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی بوده جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان ارشد این دانشگاه در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ با تعداد ۸۰۳نفر که از بین آنها بر اساس فرمول فیدل و تابا چینک تعداد ۱۱۰نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد؛ انگیزه پیشرفت (A.M.T) هرمنس (۱۹۷۷)؛ تاب آوری(CD-RIS) کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و مدیریت زمان نصوری (۱۳۹۲) استفاده شد برای تجزیه و تحلیل اطلاعات دادههای تحقیق از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و دو روش توصیفی و تحلیلی و آزمونهای رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد انگیزه پیشرفت را میتوان بر اساس تاب آوری و مدیریت زمان در دانشجویان دانشگاه ملایر پیش بینی نمود (۰٫۰۵>P). همچنین رابطه بین تاب آوری و مدیریت زمان با انگیزه پیشرفت در دانشجویان دانشگاه دولتی ملایر مثبت و معنی دار بوده است (۰٫۰۵>P). در مدل رگرسیونی مشخص گردید که هم تاب آوری و هم مدیریت زمان دارای رابطه مثبت و معنی داری با انگیزه پیشرفت هستند و این روند در جریان رابطه سنجی منفرد نیز مشهود بوده است (۰٫۰۵>P).

Keywords:

تاب آوری , مدیریت زمان , انگیزه , پیشرفت , دانشجو