برآورد اجزای ژنتیکی و وراثت پذیری عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی از طریق تجزیه میانگین نسل ها

گوجه­فرنگی به­عنوان یک سبزی میوه­ای جذاب به­شمار می­رود و مطالعات ژنتیکی وسیعی روی صفات زراعی گوجه­فرنگی به­منظور افزایش کارایی برنامه های به­نژادی این گیاه صورت گرفته است. عملکرد یک صفت مهم از نظر اقتصادی به شمار می­رود و در همه برنامه های به­نژادی گوجه فرنگی گنجانده می شود. انتخاب یک روش به­نژادی موثر نیازمند اطلاعات جامع از سیستم ژنتیکی کنترل کننده صفت موردنظر است. هدف از این تحقیق، تعیین پارامتر­های ژنتیکی عملکرد و اجزای عملکرد با استفاده از روش­های تجزیه میانگین و واریانس نسل­ها بود. تجزیه میانگین و واریانس نسل­ها با استفاده از شش نسل پایه (P۱، P۲، F۱، F۲، BC۱ و BC۲) حاصل از تلاقی لاین­های گوجه­فرنگی M۱۱۰ و P۱۱۰ انجام شد. لاین P۱۱۰ (زرد و گلابی شکل) داری عادت رشد نامحدود و لاین  M۱۱۰(مینیاتور) دارای عادت رشد محدود است. نتایج تجزیه میانگین و واریانس نسل­ها نشان داد که مدل ژنتیکی ساده افزایشی و غالبیت توجیه کننده تغییرات تمام صفات مورد مطالعه به جز صفت میانگین وزن میوه بود. همچنین، برای صفات مورد مطالعه آثار غیرافزایشی بیشتر از اثر افزایشی برآورد شد. وراثت­پذیری عمومی برای تمام صفات مورد مطالعه به جز صفت میانگین وزن میوه ، بیشتر از متوسط (بالای ۵۰ درصد) بود، اما وراثت­پذیری خصوصی برای صفات مورد مطالعه کمتر از ۵۰ درصد برآورد شد. بنابرین گزینش مستقیم برای صفات مورد مطالعه مناسب نبوده و گزینش دوره­ای برای افزایش شانس ترکیب شدن ژن­های موثر در کنترل این صفات توصیه می­گردد.

Keywords:

اپیستازی تکمیلی , اثر افزایشی , اثر غالبیت , وزن میوه