تحلیل کارکرد عاطفی تصاویر در شعر غنایی معاصر(مطالعه موردی: غزل ها ی شهریار و ابتهاج)

تصاویر شعری با گذر از سنت به مدرنیته، ماهیت و کارکردهای تازه­ای یافته است. تا دوره مشروطه، تصاویر اغلب جنبه وصفی و جمال­شناسانه دارد. از دوره مشروطه به دنبال دگرگونی در شعر فارسی، کارکرد تصاویر متحول شده است. با ورود رمانتیسم، خودآگاهی شاعران نسبت به جایگاه اجتماعی خود، اهمیت یافتن حقوق فردی و اجتماعی، بروز فردیت شاعرانه و عوامل دیگر، تصاویر شعری، واسطه­ای برای بیان عواطف فردی و اجتماعی شده است. در شعر غنایی معاصر، روح تصاویر رمانتیک به قالب­های شعر نو محدود نمی­شود. حتی ویژگی­ها و کارکردهای تصاویر رمانتیک با شعر برخی از غزل­سرایان عجین شده است. شهریار و ابتهاج از جمله شاعران نیمه­سنت­گرا هستند که کارکردهای نوین تصاویر در شعرشان به وفور یافت می­شود. این موضوع، شعر این شاعران را به لحاظ همزادی تصویر با عاطفه و تاثیر در احساس مخاطب متمایز می­نماید. پژوهش حاضر، در پی پاسخ به این پرسش است که کدام کارکردهای عاطفی تصاویر رمانتیک در اشعار غنایی دو شاعر برجسته معاصر، حضور پررنگ­تری دارد. بررسی آثار این دو شاعر، آشکار می­کند، کارکردهایی مانند: تاثیر در احساس، همزادی با احساس و معنی و دلالت ضمنی برجستگی دارد. روش پژوهشی مقاله، توصیفی تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ا ی است.

تحلیل کارکرد عاطفی تصاویر در شعر غنایی معاصر(مطالعه موردی: غزل ها ی شهریار و ابتهاج) Keywords:

تصویر رمانتیک , ماهیت , کارکرد , عاطفه , شهریار , ابتهاج