معنادرمانی در غزلیات نادم قیصاری بر اساس نظریه ویکتور فرانکل

«لوگوتراپی» یا معنادرمانی، برگرفته از واژه «لوگوس» یونانی است. «لوگوس» به «روح» و «معنا» اطلاق می­شود و با زندگی و مفهوم آن درآمیخته است. ویکتور فرانکل بنیانگذار روش معنادرمانی، بر این باور است که معنای زندگی از جنس یافتن است نه آفریدن. به اعتقاد وی می­توان دغدغه های نهایی بشر را با گسترده ­­نمودن چشم­انداز او به زندگی و جهان هستی تا اندازه ای برطرف نمود و زخم­های روحی ناشی از مشکلات وجودی را التیام بخشید. نادم قیصاری به­عنوان شاعر و اندیشمندی که زندگی در محیط پرتلاطم افغانستان، رنج های بسیاری بر او تحمیل­کرده، در غزلیاتش رویکردی ارزشمند نسبت به شیوه های معنابخشیدن به رنج­ها، رهایی از ابهامات ذهنی و درمان زخم­های روحی ناشی از مشکلات وجودی ارائه نموده که از دیدگاه مکتب معنادرمانی حائز اهمیت است. این پژوهش که با روش تحلیل محتوای غزلیات نادم برپایه معنادرمانی فرانکل فراهم­آمده، به این پرسش پاسخ داده است که توجه به معنا و مقارن های مفهومی نظریه فرانکل در غزل و اندیشه نادم قابل ردیابی هست؟ نتیجه بیانگر این است که پذیرش سرنوشت مقدر، معنایابی رنج، خوداستعلایی، دین­گرایی و معنادرمانی با عشق، راهکارهای نادم برای مقابله با ابهامات ذهنی، مشکلات روحی-­ روانی و درک بهتر زیبایی­های زندگی است.

Keywords:

ویکتور فرانکل , نادم قیصاری , غزل , لوگوتراپی