رضایت دانشجویان پرستاری از نظارت پرسپتور در آموزش بالینی

چکیده زمینه و هدف: دانشجوی پرستاری زمانی از آموزش احساس رضایت می کند که در طی دوره بالینی درگیر مراقبت از بیمار شود، خود را جزئی از تیم درمان بداند و همچنین تجربه مسئولیت پذیری و استقلال را کسب و در واقع به پیامدهای یادگیری دست پیدا کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی رضایت دانشجویان پرستاری از نظارت پرسپتور در آموزش بالینی انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی انجام شد. صد و دوازده دانشجوی کارشناسی پرستاری که برنامه آموزش بالینی پرسپتورشیپ را تجربه کرده بودند، در مطالعه شرکت کردند. جهت ارزیابی رضایت دانشجویان پرستاری از نظارت پرسپتور، از پرسشنامه تسهیل گری های بالینی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمون T-test،  ANOVAو ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها: میانگین رضایت دانشجویان پرستاری از پرسپتور ۸۵.۱۸ ± ۲۵/۱۰۰ بود. بین رضایت دانشجویان از نظارت پرسپتور با سن، محل سکونت، ترم تحصیلی، طول دوره کارآموزی/ کارورزی و محل گذراندن کارآموزی و کارورزی ارتباط وجود داشت (۰۵/۰P<). نتیجه گیری کلی: یافته ها گویای رضایت بالای دانشجویان از نظارت پرسپتور در برنامه آموزش بالین بود. بنابراین انجام مطالعات بیشتر و تاثیر این برنامه در ارتقای توانمندی دانشجویان در مطالعات آتی پیشنهاد می شود.

Keywords:

Nursing , Preceptor , Satisfaction , Student , Preceptorship , پرستاری , پرسپتور , رضایت , دانشجو , آموزش بالین