موانع و ارائه راهکارهای اجرای شرح وظایف تخصصی پرستاری کودکان در بیمارستان های کودکان شهر تهران

زمینه و هدف: اساسی ترین نقش پرستار، اعاده سلامتی از طریق فعالیتهای مراقبتی می باشد. در صورتی پرستاران می توانند به وظایف خود عمل کنند که از شرح وظایف و مسئولیت های خود، آگاهی کافی داشته باشند. از وظایف مهم روسای خدمات پرستاری آماده سازی کارکنان واحد پرستاری و اطمینان از صحت عملکرد آنان برای انجام فعالیتهای محوله به آنها می باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع اجرایی شرح وظایف تخصصی پرستاری کودکان در بیمارستان های کودکان شهر تهران در سال ۱۳۸۶ انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی ۶۳ پرستار و مدیر پرستاری شاغل در بیمارستان های اطفال شهر تهران، از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه بندی انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و موانع اجرای شرح وظایف تخصصی پرستاری در بخش کودکان بود که به صورت خود گزارش دهی توسط نمونه های پژوهش تکمیل گردید.   یافته ها: میانگین سن نمونه های پژوهش ۹۲/۸ ± ۹۲/۳۳ سال، میانگین سابقه کار بالینی ۴۶/۸ ± ۱۹/۹ سال، میانگین سابقه کار در بخش کودکان۴۲/۷ ± ۹۷/۷ سال،۱۰۰ درصد مونث، ۶/۷۴ درصد پرستار و بقیه مدیر پرستاری بودند. نتایج نشان داد که در بعد مدیریتی «عدم تناسب بین تعداد پرستاران و تعداد بیماران»، در بعد آموزشی «کمبود دوره های بازآموزی و ضمن خدمت در بیمارستان»، در بعد انگیزشی «تسهیلات رفاهی و تفریحی ناکافی برای کارکنان پرستاری» و در بعد محیطی «کمبود فضای لازم جهت اجرای وظایف تخصصی پرستاری» مهمترین موانع می باشند.   نتیجه گیری کلی: جهت حل مشکلات فوق، راهکارهایی مطرح، معیارگذاری و امتیازدهی شده، در نهایت راهکار برتر با عنوان «تشکیلکمیته بازنگری، شفاف سازی و اجرای شرح وظایف تخصصی پرستاری کودکان در سطح کشور» پیشنهاد و مراحل اجرایی آن تدوین گردید.