دانش و عملکرد پرستاران در زمینه اصول گزارش نویسی پرستاری

زمینه و هدف: گزارش نویسی یکی از مهم ترین عملکردهای پرستار است که در حدود ۲۸ – ۱۳ درصد وقت آنان را به خود اختصاص می دهد. هیچ چیز به اندازه یک ثبت کامل و استاندارد نمی تواند بیانگر تمام مراقبت های داده شده به بیماران باشد.   هدف از این پژوهش تعیین دانش و عملکرد پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاهی شهر کرمان در مورد اصول گزارش نویسی پرستاری بود.   روش بررسی: مطالعه توصیفی و تحلیلی بوده و ۲۲۶ پرستار شاغل در این مطالعه شرکت نمودند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که شامل سه بخش مشخصات فردی، سئوالات دانش و چک لیست عملکرد بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های مرکزی و پراکندگی و نیز از آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی یو و ضریب همبستگی اسپرمن استفاده شد.   یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد ۹/۴۶ درصد پرستاران در گروه سنی ۲۶-۲۲ سال با میانگین و انحراف معیار ۴۵/۶ ± ۱/۳۰ و ۷/۸۶ درصد زن بودند، ۳/۵۵ درصد پرستاران سابقه گذراندن دوره گزارش نویسی پرستاری را نداشتند. یافته ها همچنین نشان داد که ۵/۴۶ درصد پرستاران از دانش متوسط در زمینه اصول گزارش نویسی برخوردار بودند و عملکرد ۸۵ درصد پرستاران بد بود و همچنین بین آگاهی و عملکرد پرستاران در زمینه اصول گزارش نویسی ارتباط معنی دار (۰۰۱/۰ > P ۲۴/۰ = r ) مشاهده گردید. بین گذراندن دوره گزارش نویسی پرستاری و دانش پرستاران نیز تفاوت معنی دار مشاهده شد (۰۰۱/۰ > P ). به طوری که میانگین رتبه دانش پرستارانی که دوره دیده بودند بیش از پرستارانی بود که این دوره را نگذرانده بودند.   نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده بایستی در جهت ارتقاء آگاهی پرستاران نسبت به اصول گزارش نویسی با برگزاری دوره های آموزشی گزارش نویسی اقدامات لازم انجام داد و جهت عملکرد موثر بر ضمانت اجرایی آموزش های داده شده تاکید ورزید