بررسی میزان مشارکت سرپرستاران در تصمیم گیری و ارتباط آن با رضایت آنان از مشارکت در تصمیم گیری

نظریه پردازان علوم مدیریت معتقدند هنگامی که مدیران و رهبران، کارکنان را در اتخاذ تصمیمات مشارکت می دهند سبب اتخاذ تصمیمات سازنده تر می گردند که پذیرفتن و اجرای آن از سوی کارکنان سهل تر می گردد و این امر سبب افزایش رضایت آنان و بهره وری در کار خواهد شد.   پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت سرپرستاران در تصمیم گیری و ارتباط آن با رضایت آنان از مشارکت در تصمیم گیری صورت پذیرفت.   ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که به صورت خود ایفاء تکمیل شد، تعداد ۹۴ نفر سرپرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران که بیشتر از شش ماه سابقه کار در بخش فعلی را داشتند، به روش سرشماری وارد پژوهش شده و نمونه پژوهش را تشکیل دادند. محیط پژوهش کلیه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران در شهر تهران بود.   تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که ۴/۴۰ درصد سرپرستاران میزان مشارکت خود را در تصمیم گیری در حد متوسط و ۴/۵۵ درصد میزان رضایت از مشارکت خود را در تصمیم گیری در حد متوسط ذکر نمودند. بین میزان مشارکت در تصمیم گیری و میزان رضایت از مشارکت ارتباط نسبتا قوی و معنی دار یافت شد (۰۰۰/۰ P= ، ۶۶۱/۰ r= ).   با توجه به نتایج تحقیق، فرصت مشارکت سرپرستاران در تصمیم گیری، نقش مهمی در رضایت آنان از مشارکت خواهد داشت . برای بدست آوردن درک روشن تری از مفهوم مشارکت در تصمیم گیری ها در سازمان های مراقبت بهداشتی کشورمان پیشنهاد می شود بررسی های جامع تری بر روی مشارکت در تصمیمات پرستاری و سایر حرفه های خدمات بهداشتی و نیز ارتباط آن با برآیندهای مهم سازمانی انجام شود .

Keywords:

Nurses , Participative decision making , Satisfaction level , مشارکت در تصمیم گیری , رضایت از مشارکت در تصمیم گیری , پرستاران