آسیب های خانگی چشم در مراجعین به اورژانس

آسیب های چشمی یک مشکل بهداشتی عمده و در عین حال قابل پیشگیری می باشد. اما علیرغم قابل پیشگیری بودن، بیش از نیم میلیون نفر سالیانه در دنیا در نتیجه صدمات چشمی بینایی خود را از دست می دهند. چنین صدماتی علت عمده نابینایی یک طرفه می باشد. حوادث خانگی بعد از حوادث شغلی شایع ترین علت آسیب های چشمی می باشند، به طوری که حوادث خانگی بین ۱۵ تا ۴۱ درصد از صدمات چشمی را تشکیل می دهند و در اکثر موارد علت این صدمات ناشی از ضربات غیرنافذ می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آسیب خانگی در مراجعین به مرکز اورژانس بیمارستان چشم پزشکی علوی تبریز انجام گردید.   پژوهش حاضر یک مطالعه گذشته نگر مبتنی بر داده های موجود از اول فروردین ۸۲ تا آخر اسفند ۸۳ می باشد که تعداد ۳۰۵ مورد با تشخیص آسیب های چشمی خانگی که به مرکز اورژانس بیمارستان چشم پزشکی علوی تبریز مراجعه کرده بودند، انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   ۸/۵۳ درصد مراجعین مرد و ۲/۴۶ درصد زن بودند، میانگین سنی نمونه ها ۳/۲۶ سال بود. بیشترین آسیب های چشمی خانگی را از نظر گروه سنی کودکان زیر ۱۰ سال تشکیل می دادند که ۹/۷ درصد آن ها دختر و ۴/۱۵ درصد آن ها پسر بودند. آزمون کای دو ارتباط معنی داری را بین جنس، سن و آسیب چشمی نشان داد (۰۵/۰ P< ) . خراش قرنیه۷/۳۲ درصد بود، در ۶/۲۰ درصد موارد علت حادثه ضربات غیرنافذ بود.   با توجه به شیوع آسیب های چشمی در منزل، آموزش مادران به عنوان فرد کلیدی در خانواده از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. و پرستاران نقش اساسی و مهمی را در آموزش خانواده بر عهده دارند، همچنین بررسی دلیل شیوع آسیب های خانگی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Home eye trauma , Emergency referrals , Prevention , آسیب های خانگی چشم , مراجعین اورژانس , پیشگیری