بررسی مقایسه ای میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی در دو وضعیت دمر و طاقباز

مقدمه : دوره نوزادی یکی از با اهمیت ترین دوران زندگی است . مهمترین علت مرگ و میر در این دوره کم وزنی و نارسی می باشد و بیشترین میزان خطر مرگ نوزادی ما بین نوزادانی اتفاق می افتد که وزن زمان تولد آنها پائین تر از ۱۰۰۰ گرم و طول مدت حاملگی کمتر از ۳۰ هفته است . در نوزادان نارس وخامت و شدت بیماریها افزایش می یابد و یکی از علل اصلی مرگ این نوزادان سندرم دیسترس تنفسی است . در این صورت نوزادان مبتلا مکررا" دچار قطع تنفس و افت فشار اکسیژن خون شریانی می شوند.هدف : این تحقیق به منظور مقایسه میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی در دو وضعیت دمر و طاقباز انجام شده است .   نوع پژوهش : مطالعه از نوع متقاطع ( cross over ) بود که در آن پژوهشگر نوزادان نارس مبتلا به دیسترس تنفسی را طی مدت دقیقه در وضعیت دمر و ۴۵ دقیقه دیگر در وضعیت طاقباز قرار داده است ، سپس آنها از نظر چگونگی اکسیژن گیری و مراحل هیپوکسی مورد مقایسه قرار گرفتند   نمونه : ۶۰ نوزاد نارس از بین نوزادان با سن رحمی زیر ۳۷ هفته که مبتلا به دیسترس تنفسی بودند نمونه پژوهش را تشکیل داده اند که به روش تدریجی انتخاب شدند.   نتایج : یافته های حاصل با استفاده از آزمون آماری T زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج بیانگر آن بود که میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در وضعیت دمر بطور معنی داری بیشتر از وضعیت طاقباز بوده است (۱۵۵/۴ = t ،۰۰۰۱/۰ p< )به عبارت دیگر میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی از ۹۴/۹۹ در وضعیت طاقباز به /۲۹ در وضعیت دمر افزایش پیدا کرده بود.   بحث و نتیجه گیری : با توجه به این یافته پرستاران می توانند با برقراری وضعیت مناسب در نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی از بروز حوادث هیپوکسی در آنها جلوگیری بعمل آورند.

بررسی مقایسه ای میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی در دو وضعیت دمر و طاقباز Keywords:

Premature neonate , Respiratory distress syndrome sao۲ pulse oximeter oxygen saturation , Supine & prone position. , نوزادان نارس سندرم دیسترس تنفسی وضعیت دمر وطاقباز- اشباع اکسیژن